Πέμπτη, Ιουλίου 01, 2010

Θέλω να κλάψω απόψε


Θέλω να κλάψω απόψε, μα μού στερέψαν τα δάκρυα… Θέλω να τραγουδήσω, μα γύρω μου, κλαίνε… Θέλω να πω ψέματα μεγάλα, να παραμυθιάσω τους ανθρώπους, αλλά εγώ πρώτος χρειάζομαι τα ψέματα, το παραμύθιασμα εγώ…

Θέλω να πιστέψω πως θα ξεφύγουμε απ’ την «ανάξια πλερωμή» που ετοίμασαν για μας δειλοί και μικρόψυχοι. Σάμπως είμαι εγώ ικανός, σάμπως δεν είμαι δειλός ή μικρόψυχος. «Τον εαυτό σου να σώσεις», κάποιοι φωνάζουνε…

Ο Σταυρός βαρύς. Ένα νιο γαϊδούρι, ο κόσμος, ικανό για το φόρτωμα. Στοίβες όμως τα ξύλα, στοίβες τα βάρη, συνάχτηκαν. Και ιδού, λυγίζει τα πόδια του… Και ιδού, ο Βαραββάς επιτάσσεται, με αντάλλαγμα Αρχόντου!

Οι αδύναμοι αποθέτουν σήμερα στο κατώφλι του τα λάφυρα. Αύριο οι δυνατοί. Μεθαύριο όλοι. Αντιμεθαύριο, κανείς… «Γιατί τα τραγούδια τους σώπασαν; Δεν έχουνε αυτοί παιδιά; Πού έφυγαν όλοι τους»; Γυναίκες στέρφες… Λαός ξενικός…

Εκλιπαρούν οι λογοτέχνες μας για τα έργα τους: «Είναι καλό, πάρε το δικό μου! Είναι αριστούργημα! Λυπήσου με, πάρε το»!... Βλέπουν οράματα – χρυσά νομίσματα κουδουνίζουν πίσω απ’ τους στίχους τους.

Στο δρόμο, το «κοριτσάκι με τα σπίρτα», γράφει στίχους στα σύννεφα. Στο δρόμο, ο «Γιάννης Αγιάννης», μετράει τα κέρματα του πουγκιού του. Είναι απίστευτα λίγα… Όλος του ο πλούτος η ρημαγμένη καρδιά του. Βιος του, η ανεργία του.

Είναι απίστευτα λίγοι οι μήνες που αρκούν για ν’ αλλάξει το μέλλον, χωρίς τους ανθρώπους του. «Το μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε»… Ω, η «απόπειρα» αυτή θα ’χει άδοξο τέλος! Ω, της απόπειρας το άδοξο τέλος! Το τέλος, το τέλος!...

Θέλω να ουρλιάξω απόψε, αλλά λύκος δεν έγινα. Δεν κυκλοφορώ στο λυκόφως, δεν κοιμάμαι στο λυκαυγές! Ακούω μοναχά τους λύκους του δάσου, να με πλησιάζουν όλο και περισσότερο… Κοντεύω… Γίνομαι… Φρούτο ώριμο για κοπή…

Το μεσημέρι θα με βρείτε στο τραπέζι σας. Με το μαχαίρι σας θα με τεμαχίσετε. Με το πιρούνι σας θα γευτείτε τη σάρκα μου. «Παραγινωμένο, φτου»! Κίνδυνος! Κίνδυνος! Διώξτε τον τούτον, πετάξτε τον, κλωτσήστε τον να φύγει!

Ο κάδος είναι σιδερένιος. Γκλον!... Το καπάκι του, κλείνει σκοτάδι… Το φοβάμαι το σκοτάδι! Λυπήσου με! Θα είμαι καλό φρούτο. Μη με πετάξεις! Έχω χυμούς ακόμα να δώσω! Θα τα καταφέρουμε, λέω… Κοίτα! Ξημέρωσε – λέω…

Verse Monkey!

Δεν υπάρχουν σχόλια: