Αφιερωμένο στο μεγάλο Φίλο μου και Φίλο του ποιητικού μας Blog, τον Γιάννη Παπαγιάννη, που τούτη ακριβώς τη στιγμή παλεύει ενάντια στη διαφθορά και στο άρρωστο κατεστημένο. Το δικό του Blog, http://www.pressmme.blogspot.com πάντα πρωτοστατεί και θα συνεχίσει να πρωτοστατεί στην μάχη για την έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση όλων μας.
Γιάννη Παπαγιάννη, δεν είσαι μόνος σου!
Όλος ο θίασος επί σκηνής!
Οι μαριονέτες – τ’ αθώα θύματα…
Και τα εξαρτήματα,
της μηχανής!...
Τρέχα, παλιάτσο!
Τι κι αν αιμορραγείς στο καναβάτσο!...
Τρέχα, παλιάτσο, τρέχα…
Όλος ο θίασος να προσκυνά,
το θεατρώνη!
Κι ο θεατρώνης, κει, στα σκοτεινά,
το χειροκρότημα του κόσμου
καμαρώνει!...
Ξύπνα, παλιάτσο!
Εσένα ο κόσμος αποθεώνει!...
Μην προσκυνάς, παλιάτσο!
Σήκωσε κεφάλι!...
Τίναξε το ζυγό των ανικάνων,
του θεατρώνη και των γύρω νάνων!
Τόσον καιρό,
πάλεψες για τη νίκη!
Και τώρα δες! Η νίκη σού ανήκει!...
Όλος ο θίασος επί σκηνής!
Μα… Κάποιος λείπει!
«Όχι», φωνάζουν, «δε λείπει κανείς»,
τα εξαρτήματα της μηχανής!
Κάνοντας πως δε βλέπουν…
Τον κόμπο που ’χουνε στο σβέρκο
και απειλεί να τους αφήσει σέκο!...
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com
Τρίτη, Μαρτίου 31, 2009
Ο διαγωνισμός μας
Διαγωνισμός από το Verse Monkey!
Προκηρύσσουμε τον πρώτο μας διαγωνισμό για τη δημιουργία ενός ποιήματος με θέμα τον Αγώνα για την Απελευθέρωση της Κύπρου (του 1955). Για ενημέρωση σχετικά, δείτε το σημερινό άρθρο του κ. Νίκου Μπατσικανή, κατωτέρω. Όλα τα συμμετέχοντα ποιήματα θα πρέπει να μάς τα στείλετε στην ηλ. διεύθυνση ptoumassis@gmail.com, ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ: "Για το διαγωνισμό". Το έπαθλο του ποιήματος που θα αναδείξουμε ως καλύτερο, ανέρχεται στο συμβολικό ποσό των 50 ευρώ.
Οι όροι:
α) Για να ισχύσει ο διαγωνισμός, τα συμμετέχοντα ποιήματα θα πρέπει να είναι τουλάχιστον δέκα στον αριθμό και από δέκα διαφορετικούς συμμετέχοντες. β) Οι συμμετέχοντες να μάς κάνουν γνωστό τον τραπεζικό τους λογαριασμό, προκειμένου να τούς καταθέσουμε το χρηματικό έπαθλο, εφόσον φυσικά κερδίσουν. γ) Η κρίση περί του καλύτερου ανήκει ελεύθερα στο Verse Monkey, είναι απολύτως υποκειμενική και αυτό γίνεται δεκτό (παρόλα αυτά, εμείς θα σάς ενημερώσουμε μετά τη βράβευση, πώς φτάσαμε στην τελική μας κρίση, με κάθε λεπτομέρεια, αν και αυτό δεν είναι δεσμευτικό). δ) Καμία ένσταση επί της διαδικασίας ή του αποτελέσματος δεν ευσταθεί νομικά, ούτε κανείς συμμετέχων καλείται να καταβάλει οποιοδήποτε ποσό για τη συμμετοχή του. ε) Το συμμετέχον ποίημα να μην είναι μεγαλύτερο από 50 στίχους και να έχει ως θέμα του το σημερινό άρθρο του ποιητή-συγγραφέα κ. Νίκου Μπατσικανή και στ) Η λήξη του διαγωνισμού ορίζεται τα μεσάνυχτα της 1ης Απριλίου 2009, συμμετέχουν όσα ποιήματα θα μας έχουν σταλεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Για το ποιητικό Blog, Verse Monkey!,
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
ptoumassis@gmail.com (Εδώ στέλνετε τις συμμετοχές σας, με την ένδειξη "Για το διαγωνισμό").
Προκηρύσσουμε τον πρώτο μας διαγωνισμό για τη δημιουργία ενός ποιήματος με θέμα τον Αγώνα για την Απελευθέρωση της Κύπρου (του 1955). Για ενημέρωση σχετικά, δείτε το σημερινό άρθρο του κ. Νίκου Μπατσικανή, κατωτέρω. Όλα τα συμμετέχοντα ποιήματα θα πρέπει να μάς τα στείλετε στην ηλ. διεύθυνση ptoumassis@gmail.com, ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ: "Για το διαγωνισμό". Το έπαθλο του ποιήματος που θα αναδείξουμε ως καλύτερο, ανέρχεται στο συμβολικό ποσό των 50 ευρώ.
Οι όροι:
α) Για να ισχύσει ο διαγωνισμός, τα συμμετέχοντα ποιήματα θα πρέπει να είναι τουλάχιστον δέκα στον αριθμό και από δέκα διαφορετικούς συμμετέχοντες. β) Οι συμμετέχοντες να μάς κάνουν γνωστό τον τραπεζικό τους λογαριασμό, προκειμένου να τούς καταθέσουμε το χρηματικό έπαθλο, εφόσον φυσικά κερδίσουν. γ) Η κρίση περί του καλύτερου ανήκει ελεύθερα στο Verse Monkey, είναι απολύτως υποκειμενική και αυτό γίνεται δεκτό (παρόλα αυτά, εμείς θα σάς ενημερώσουμε μετά τη βράβευση, πώς φτάσαμε στην τελική μας κρίση, με κάθε λεπτομέρεια, αν και αυτό δεν είναι δεσμευτικό). δ) Καμία ένσταση επί της διαδικασίας ή του αποτελέσματος δεν ευσταθεί νομικά, ούτε κανείς συμμετέχων καλείται να καταβάλει οποιοδήποτε ποσό για τη συμμετοχή του. ε) Το συμμετέχον ποίημα να μην είναι μεγαλύτερο από 50 στίχους και να έχει ως θέμα του το σημερινό άρθρο του ποιητή-συγγραφέα κ. Νίκου Μπατσικανή και στ) Η λήξη του διαγωνισμού ορίζεται τα μεσάνυχτα της 1ης Απριλίου 2009, συμμετέχουν όσα ποιήματα θα μας έχουν σταλεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Για το ποιητικό Blog, Verse Monkey!,
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
ptoumassis@gmail.com (Εδώ στέλνετε τις συμμετοχές σας, με την ένδειξη "Για το διαγωνισμό").
Χρέος
Το μη ενδίον, ήδιστον,
η ψυχή, γινάτι, παράτι
και σωτηρία…
Αδιέξοδα, αυτοκαταστροφή,
λύτρωση την τελευταία στιγμή
και απόλαυσή της.
Σαν από μηχανής Θεός,
απορρίπτοντας την εμμονή
στην τράγου ωδή ή τραγωδία
Έρωτας, μύθος, ένδοξο παρελθόν.
Παιδικά χρόνια, πρώτη αγάπη,
επαφή,
μνήμη παραμύθι, ηλεκτροσόκ,
υποτιθέμενη, νομισμένη υποστείρωση,
και η ζωή έκτρωση, δρομολόγιο,
ταξίδι,
μοναξιάς, αγώνα ή βιοπάλη.
Η Ανατολή στου ήλιου το φιλί…
Μια μάνα και ένα παιδί,
στηρίζονται στον γιο,
άντρα και κόρη.
Το πλαστικό χρήμα,
πιο εκεί,
που επιτοκούμενο,
θεωρεί, θωρεί, και θυμάται.
Πλούσιοι και φτωχοί,
ο οργασμός που άργησε να ‘ρθεί
σε ένα χρόνο όσα δέκα μαζί.
Άντρας και γυναίκα που ζητεί.
Ο φίλος και η φίλη που έχουν χαθεί
και ένας ξενιτεμένος.
Φόβος, δύναμη, τιμή, υπόληψη,
υπερηφάνεια, ρώμη
και μια υπεραξία.
Έπαινος "Ωδείου Φουντούλη" 2007
Βόλος
(Μπαλάντα – Στίχος).
Του Παντελή Νικ. Σκαφιδά
η ψυχή, γινάτι, παράτι
και σωτηρία…
Αδιέξοδα, αυτοκαταστροφή,
λύτρωση την τελευταία στιγμή
και απόλαυσή της.
Σαν από μηχανής Θεός,
απορρίπτοντας την εμμονή
στην τράγου ωδή ή τραγωδία
Έρωτας, μύθος, ένδοξο παρελθόν.
Παιδικά χρόνια, πρώτη αγάπη,
επαφή,
μνήμη παραμύθι, ηλεκτροσόκ,
υποτιθέμενη, νομισμένη υποστείρωση,
και η ζωή έκτρωση, δρομολόγιο,
ταξίδι,
μοναξιάς, αγώνα ή βιοπάλη.
Η Ανατολή στου ήλιου το φιλί…
Μια μάνα και ένα παιδί,
στηρίζονται στον γιο,
άντρα και κόρη.
Το πλαστικό χρήμα,
πιο εκεί,
που επιτοκούμενο,
θεωρεί, θωρεί, και θυμάται.
Πλούσιοι και φτωχοί,
ο οργασμός που άργησε να ‘ρθεί
σε ένα χρόνο όσα δέκα μαζί.
Άντρας και γυναίκα που ζητεί.
Ο φίλος και η φίλη που έχουν χαθεί
και ένας ξενιτεμένος.
Φόβος, δύναμη, τιμή, υπόληψη,
υπερηφάνεια, ρώμη
και μια υπεραξία.
Έπαινος "Ωδείου Φουντούλη" 2007
Βόλος
(Μπαλάντα – Στίχος).
Του Παντελή Νικ. Σκαφιδά
1η Απριλίου 1955: Έναρξη του Αγώνα των Κυπρίων εναντίον των Άγγλων, για Απελευθέρωση
Ο Αγώνας αγκαλιάστηκε απ’ όλο το λαό της Κύπρου, κι ανέδειξε αγωνιστές, οι οποίοι με αυταπάρνηση προσέφεραν τη ζωή τους στην πατρίδα, είτε πέφτοντας νεκροί στα πεδία των μαχών, είτε ξεψυχώντας από τα βασανιστήρια, ή δι’ απαγχονισμού. Ανάλογες αγωνιστικές κινητοποιήσεις κι εκδηλώσεις γινόντουσαν και στην Ελλάδα, αντίστοιχα, και κατά τη διάρκεια του Αγώνα λειτούργησε σχέδιο αποστολής όπλων, στην Κύπρο.
Στις 9/3/1956, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος συνελήφθηκε στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, από το οποίο θα μετέβαινε στην Αθήνα. Την ίδια μέρα συνελήφθηκαν και οι Κύπριοι: Μητροπολίτης Κερύνειας, Παπασταύρος Παπαγαθαγγέλου και Πολύκαρπος Ιωαννίδης. Και οι τέσσερις εξορίστηκαν στις Σεϋχέλλες.
Μετά από αγώνες τριών ετών, με πολλά θύματα και δεινά για τους Κυπρίους, στις 25 Νοεμβρίου 1958 άρχισε η συζήτηση του Κυπριακού στον ΟΗΕ. Τελικά, ψηφίστηκε στις 5 Δεκεμβρίου, το σχέδιο: «Περί ειρηνικής, δημοκρατικής και δικαίας λύσεως του Κυπριακού, συμφώνως προς το Χάρτην των Ηνωμένων Εθνών». Tο Φεβρουάριο του 1959, το θέμα της Κύπρου οδηγείται στη λεγόμενη «Συμφωνία της Zυρίχης». Ιούλιο του 1960 εκλέγονται τα μέλη της Κυπριακής Βουλής και, στις 15 Αυγούστου, η Αγγλική κυριαρχία τερματίστηκε. Στις 16 Αυγούστου 1960 εγκαθιδρύθηκε, επίσημα, η Κυπριακή Δημοκρατία. Πρώτος Πρόεδρος ανέλαβε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.
Πρώτο θύμα του Αγώνα, υπήρξε ο Μόδεστος Παντελή.
Συνολικά, από τους Άγγλους σκοτώθηκαν:
Γρηγόριος Αυξεντίου - Μάρκος Δράκος - Πέτρος Γιαλλούρος -Ανδρέας Κάρυος - Γεώργιος Κάρυος - Στυλιανός Λένας - Κυριάκος Μάτσης - Χαράλαμπος Μούσκος - Ηλίας Παπακυριακού - Φώτιος Πίττας - Χρήστος Σαμάρας.
Κύπριοι απαγχονισθέντες υπό των Άγγλων:
Μιχαήλ Καραολής, ετών 23, 10-5-56.
Ανδρέας Δημητρίου, ετών 22, 10-5-56.
Ανδρέας Ζάχος, ετών 24, 9-8-56.
Ιάκωβος Πατάτσος, ετών 22, 9-8-56.
Χαρίλαος Μιχαήλ, ετών 22, 9-8-56.
Μιχαήλ Κουτσόφτας, ετών 22, 21-9-56.
Στέλιος Μαυρομάτης, ετών 20, 21-9-56.
Ανδρέας Παναγίδης, ετών 22, 21-9-56.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ετών 19, 13-3-57.
Λευτεριά
(ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη)
Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα,
μες στα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά, θάχω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θαρθεί το καλοκαίρι,
τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ θα μπω σ’ ένα παλάτι,
το ξέρω θα ’ν’ απάτη, δεν θα ’ν’ αληθινό.
Μες το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω το θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ’ αυτό.
Κόρη πανώρια, θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας-ποιητής
Στις 9/3/1956, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος συνελήφθηκε στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, από το οποίο θα μετέβαινε στην Αθήνα. Την ίδια μέρα συνελήφθηκαν και οι Κύπριοι: Μητροπολίτης Κερύνειας, Παπασταύρος Παπαγαθαγγέλου και Πολύκαρπος Ιωαννίδης. Και οι τέσσερις εξορίστηκαν στις Σεϋχέλλες.
Μετά από αγώνες τριών ετών, με πολλά θύματα και δεινά για τους Κυπρίους, στις 25 Νοεμβρίου 1958 άρχισε η συζήτηση του Κυπριακού στον ΟΗΕ. Τελικά, ψηφίστηκε στις 5 Δεκεμβρίου, το σχέδιο: «Περί ειρηνικής, δημοκρατικής και δικαίας λύσεως του Κυπριακού, συμφώνως προς το Χάρτην των Ηνωμένων Εθνών». Tο Φεβρουάριο του 1959, το θέμα της Κύπρου οδηγείται στη λεγόμενη «Συμφωνία της Zυρίχης». Ιούλιο του 1960 εκλέγονται τα μέλη της Κυπριακής Βουλής και, στις 15 Αυγούστου, η Αγγλική κυριαρχία τερματίστηκε. Στις 16 Αυγούστου 1960 εγκαθιδρύθηκε, επίσημα, η Κυπριακή Δημοκρατία. Πρώτος Πρόεδρος ανέλαβε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.
Πρώτο θύμα του Αγώνα, υπήρξε ο Μόδεστος Παντελή.
Συνολικά, από τους Άγγλους σκοτώθηκαν:
Γρηγόριος Αυξεντίου - Μάρκος Δράκος - Πέτρος Γιαλλούρος -Ανδρέας Κάρυος - Γεώργιος Κάρυος - Στυλιανός Λένας - Κυριάκος Μάτσης - Χαράλαμπος Μούσκος - Ηλίας Παπακυριακού - Φώτιος Πίττας - Χρήστος Σαμάρας.
Κύπριοι απαγχονισθέντες υπό των Άγγλων:
Μιχαήλ Καραολής, ετών 23, 10-5-56.
Ανδρέας Δημητρίου, ετών 22, 10-5-56.
Ανδρέας Ζάχος, ετών 24, 9-8-56.
Ιάκωβος Πατάτσος, ετών 22, 9-8-56.
Χαρίλαος Μιχαήλ, ετών 22, 9-8-56.
Μιχαήλ Κουτσόφτας, ετών 22, 21-9-56.
Στέλιος Μαυρομάτης, ετών 20, 21-9-56.
Ανδρέας Παναγίδης, ετών 22, 21-9-56.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ετών 19, 13-3-57.
Λευτεριά
(ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη)
Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα,
μες στα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά, θάχω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θαρθεί το καλοκαίρι,
τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ θα μπω σ’ ένα παλάτι,
το ξέρω θα ’ν’ απάτη, δεν θα ’ν’ αληθινό.
Μες το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω το θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ’ αυτό.
Κόρη πανώρια, θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας-ποιητής
Δευτέρα, Μαρτίου 30, 2009
Φτερά πεταλούδας - Wings of butterfly
Φτερά πεταλούδας
Φως κι αγάπη, φτερά πεταλούδας.
Στο χώμα αιμορραγούν
από την ταχύτητα της νύχτας.
Το κοντέρ μηδενίστηκε.
Τα φτερά πέταξαν.
Wings of butterfly
Light and love, wings of butterfly.
They bleed on the ground
from the speed of the night.
The speedometer returns to naught.
The wings flew.
Της Χριστίνας Απ. Καραγιάννη
Απόδοση στα αγγλικά: Stephie Drown
(Από την ποιητική συλλογή της Χριστίνας Απ. Καραγιάννη: "Τα φτερά της πεταλούδας - The wings of butterfly - Εκδόσεις 'ξάστερον). V.M.!
Φως κι αγάπη, φτερά πεταλούδας.
Στο χώμα αιμορραγούν
από την ταχύτητα της νύχτας.
Το κοντέρ μηδενίστηκε.
Τα φτερά πέταξαν.
Wings of butterfly
Light and love, wings of butterfly.
They bleed on the ground
from the speed of the night.
The speedometer returns to naught.
The wings flew.
Της Χριστίνας Απ. Καραγιάννη
Απόδοση στα αγγλικά: Stephie Drown
(Από την ποιητική συλλογή της Χριστίνας Απ. Καραγιάννη: "Τα φτερά της πεταλούδας - The wings of butterfly - Εκδόσεις 'ξάστερον). V.M.!
Το αυριανό μας άρθρο
Ο κ. Νίκος Μπατσικανής
Φίλες και φίλοι,
Αν άγγιξε και σας, το κυριακάτικο άρθρο του συγγραφέα-ποιητή κ. Νίκου Μπατσικανή, "Αγάπη, Μούσα της Ποίησης και όλων των Τεχνών", με χαρά σάς ανακοινώνουμε ότι εξασφαλίσαμε άλλο ένα!
Δεν κάναμε βέβαια κανένα μεγάλο κατόρθωμα, καθώς ο ίδιος αυτός - ο μεγάλος φίλος του ποιητικού μας blog - το παραχώρησε εντελώς ξαφνικά (μέσα σ' ένα απλό μήνυμα) και σκεφτήκαμε να σάς το παρουσιάσουμε αύριο το πρωί, στις 10:00 π.μ.
Πρόκειται για συγκονιστικό ιστορικό ντοκουμέντο, το οποίο προτείνουμε να μην χάσετε! Ο τίτλος: "1η Απριλίου 1955: Έναρξη του Αγώνα των Κυπρίων εναντίον των Άγγλων, για Απελευθέρωση".
Χάρη στους πολύ σημαντικούς τούτους φίλους, καταφέρνουμε να στεκόμαστε όλο και πιο γερά στα πόδια μας, παρά τις δυσκολίες ενός ούτως ή άλλως δύσκολου χώρου σαν το διαδίκτυο. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς και, ταυτόχρονα, ευχαριστούμε θερμά όλες και όλους εσάς, αναγνώστες, επισκέπτες, γιατί εσείς είστε ο νέος άνεμος των γραμμάτων μας.
Άλλωστε, ζούμε στο μέλλον. Και το διαδίκτυο δεν είναι για τους ψευτολογάδες και τους ψευτοσοφούς (που έλεγε ο Σεφέρης), μα για τους πραγματικά δυνατούς! Αύριο το πρωί, λοιπόν, στις δέκα (10:00 π.μ.) το ποιητικό μας blog φορεί, για άλλη μια φορά, τα γιορτινά του!
Verse Monkey!
Φίλες και φίλοι,
Αν άγγιξε και σας, το κυριακάτικο άρθρο του συγγραφέα-ποιητή κ. Νίκου Μπατσικανή, "Αγάπη, Μούσα της Ποίησης και όλων των Τεχνών", με χαρά σάς ανακοινώνουμε ότι εξασφαλίσαμε άλλο ένα!
Δεν κάναμε βέβαια κανένα μεγάλο κατόρθωμα, καθώς ο ίδιος αυτός - ο μεγάλος φίλος του ποιητικού μας blog - το παραχώρησε εντελώς ξαφνικά (μέσα σ' ένα απλό μήνυμα) και σκεφτήκαμε να σάς το παρουσιάσουμε αύριο το πρωί, στις 10:00 π.μ.
Πρόκειται για συγκονιστικό ιστορικό ντοκουμέντο, το οποίο προτείνουμε να μην χάσετε! Ο τίτλος: "1η Απριλίου 1955: Έναρξη του Αγώνα των Κυπρίων εναντίον των Άγγλων, για Απελευθέρωση".
Χάρη στους πολύ σημαντικούς τούτους φίλους, καταφέρνουμε να στεκόμαστε όλο και πιο γερά στα πόδια μας, παρά τις δυσκολίες ενός ούτως ή άλλως δύσκολου χώρου σαν το διαδίκτυο. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς και, ταυτόχρονα, ευχαριστούμε θερμά όλες και όλους εσάς, αναγνώστες, επισκέπτες, γιατί εσείς είστε ο νέος άνεμος των γραμμάτων μας.
Άλλωστε, ζούμε στο μέλλον. Και το διαδίκτυο δεν είναι για τους ψευτολογάδες και τους ψευτοσοφούς (που έλεγε ο Σεφέρης), μα για τους πραγματικά δυνατούς! Αύριο το πρωί, λοιπόν, στις δέκα (10:00 π.μ.) το ποιητικό μας blog φορεί, για άλλη μια φορά, τα γιορτινά του!
Verse Monkey!
Απών αυτοπροσώπως
Τη βρήκε σκεπασμένη μ' άνθη λεμονιάς
κι αρώματα.
Μικρές ροζ πεταλούδες όριζαν
το κορμί της.
Διέσχισε ολομόναχος τη σιωπή, προσπαθώντας
να μαντέψει τ' όνομά της.
Με μάτια κλειστά τη σχεδίασε
πλάι του.
Άπλωσε το χέρι στην υπόγεια
λίμνη.
Από άλλο δρόμο δεν μπορούσα να σε
πλησιάσω, ψιθύρισε.
Του Αντώνη Σαμιωτάκη (Προφίλ)
(Από τη βραβευμένη με Βραβείο Ποίησης του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός ποιητική του συλλογή: "Ηδύ του έρωτος" - Εκδόσεις Δωδώνη). V.M.!
κι αρώματα.
Μικρές ροζ πεταλούδες όριζαν
το κορμί της.
Διέσχισε ολομόναχος τη σιωπή, προσπαθώντας
να μαντέψει τ' όνομά της.
Με μάτια κλειστά τη σχεδίασε
πλάι του.
Άπλωσε το χέρι στην υπόγεια
λίμνη.
Από άλλο δρόμο δεν μπορούσα να σε
πλησιάσω, ψιθύρισε.
Του Αντώνη Σαμιωτάκη (Προφίλ)
(Από τη βραβευμένη με Βραβείο Ποίησης του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός ποιητική του συλλογή: "Ηδύ του έρωτος" - Εκδόσεις Δωδώνη). V.M.!
Φως στο σκοτάδι
(27-9-2000 ναυάγιο ΣΑΜΑΙΝΑ)
Οιμωγή…
Μεσίστιες οι σημαίες
κι ο Μιχάλης ολόχρυσος.
Λάμπει!
Στέλνει λίγο φως
στο βαθύ το σκοτάδι.
Σκοτείνιασε πάλι στην Ελλάδα
όπως και πέρσι το Σεπτέμβρη.
Νερό παγωμένο
σωσίβια λίγα
κύματα κοιτάζουν κατάματα τον ουρανό.
Κι ο βράχος
ο φονιάς
βάφεται κόκκινος.
Φυτρώνουν στο σκαρί του
κατάμαυρες σημαίες.
Πόσες; Αύριο θα καταμετρηθούν.
Η γαλανόλευκη στο Σίδνεϋ
κυματίζει μεσίστια.
Κι ο Μιχάλης
δακρυσμένος
θέλει να χαρεί, το δικαιούται.
Πώς να χαρεί;
Ακούει τις κραυγές.
Φαντάζεται τις μαύρες μάνες
τους φρεσκοσκαμένους τάφους,
τους κόκκινους βράχους.
Θέλει να χαρεί… Κι εμείς.
Της Παναγιώτας Χριστοπούλου-Ζαλώνη (Προφίλ)
Οιμωγή…
Μεσίστιες οι σημαίες
κι ο Μιχάλης ολόχρυσος.
Λάμπει!
Στέλνει λίγο φως
στο βαθύ το σκοτάδι.
Σκοτείνιασε πάλι στην Ελλάδα
όπως και πέρσι το Σεπτέμβρη.
Νερό παγωμένο
σωσίβια λίγα
κύματα κοιτάζουν κατάματα τον ουρανό.
Κι ο βράχος
ο φονιάς
βάφεται κόκκινος.
Φυτρώνουν στο σκαρί του
κατάμαυρες σημαίες.
Πόσες; Αύριο θα καταμετρηθούν.
Η γαλανόλευκη στο Σίδνεϋ
κυματίζει μεσίστια.
Κι ο Μιχάλης
δακρυσμένος
θέλει να χαρεί, το δικαιούται.
Πώς να χαρεί;
Ακούει τις κραυγές.
Φαντάζεται τις μαύρες μάνες
τους φρεσκοσκαμένους τάφους,
τους κόκκινους βράχους.
Θέλει να χαρεί… Κι εμείς.
Της Παναγιώτας Χριστοπούλου-Ζαλώνη (Προφίλ)
Άτιτλο
Πάλι εδώ, κι απόψε, εσύ κι εγώ –οι δυο μας, μ’ ένα ποτήρι ανάμεσά μας.
Ένα μάς είναι αρκετό, δεύτερο περισσεύει.
Πάλι εδώ, κι απόψε, αντικριστά, εσύ κι εγώ –οι δυο μας.
Σαν χθες, σαν κάθε βράδυ. Έτσι, έτσι όπως ήπιαμε καφέ το δειλινό.
Βουβή, δε σ’ άκουσα να κρένεις, μη λόγο δεν ξεστόμισες και πάλι, μοναξιά μου.
Του Νίκου Μπατσικανή (Προφίλ)
Ένα μάς είναι αρκετό, δεύτερο περισσεύει.
Πάλι εδώ, κι απόψε, αντικριστά, εσύ κι εγώ –οι δυο μας.
Σαν χθες, σαν κάθε βράδυ. Έτσι, έτσι όπως ήπιαμε καφέ το δειλινό.
Βουβή, δε σ’ άκουσα να κρένεις, μη λόγο δεν ξεστόμισες και πάλι, μοναξιά μου.
Του Νίκου Μπατσικανή (Προφίλ)
Συνειρμικό Ι (Σονέτο)
Χάρτινοι οι πύργοι μου κυλούν μες το κενό,
σωριάζονται στου μένους τη φλογέρα.
Λάβα ραγίζει της ζωής μου το βουνό
καθώς κρατώ της κόψης τον αγέρα.
Πετώ γοργά, το χρόνο να προλάβω, ενώ,
βυθίζομαι στης ήττας τη γαλέρα.
Ποια μοίρα μ’ έταξε και πάλι να γυρνώ
στης θλίψης μου την άδοξη πρεμιέρα;
Χάρτινοι οι πύργοι μου κυλούν μες τη φωτιά,
την άσπρη κόλα πλημμυρίζουν δυο κηλίδες.
Όλα σαρώθηκαν κι απόψε στη νυχτιά,
στις φρούδες μου κι αλύτρωτες ελπίδες,
Με σταύρωσαν τα λόγια που δεν είπες,
και φώλιασαν στο στήθος μου σαν γύπες.
Της Νίκης Μιχαήλ Κατσικάδη (Προφίλ)
σωριάζονται στου μένους τη φλογέρα.
Λάβα ραγίζει της ζωής μου το βουνό
καθώς κρατώ της κόψης τον αγέρα.
Πετώ γοργά, το χρόνο να προλάβω, ενώ,
βυθίζομαι στης ήττας τη γαλέρα.
Ποια μοίρα μ’ έταξε και πάλι να γυρνώ
στης θλίψης μου την άδοξη πρεμιέρα;
Χάρτινοι οι πύργοι μου κυλούν μες τη φωτιά,
την άσπρη κόλα πλημμυρίζουν δυο κηλίδες.
Όλα σαρώθηκαν κι απόψε στη νυχτιά,
στις φρούδες μου κι αλύτρωτες ελπίδες,
Με σταύρωσαν τα λόγια που δεν είπες,
και φώλιασαν στο στήθος μου σαν γύπες.
Της Νίκης Μιχαήλ Κατσικάδη (Προφίλ)
Κυριακή, Μαρτίου 29, 2009
Τα φυτά να σηκωθούνε
Τα φυτά να σηκωθούνε,
δε μπορούνε, δε μπορούνε,
πρέπει να ’χουνε σκυμμένα τα κοτσάνια.
Να μιλούν σιγά και σπάνια
και με δίχως περηφάνεια
και να χαίρονται, να χαίρονται που ζούνε.
Πάντα να ’χουν από πάνω,
μια γυναίκα σαν και σένα,
να τούς λέει να καθήσουνε στ’ αβγά τους.
Να μην κάνουν το ’να ή τ’ άλλο,
γιατί τότε πάν’ χαμένα
και με ψίχουλα να θρέφουν την κοιλιά τους.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com
δε μπορούνε, δε μπορούνε,
πρέπει να ’χουνε σκυμμένα τα κοτσάνια.
Να μιλούν σιγά και σπάνια
και με δίχως περηφάνεια
και να χαίρονται, να χαίρονται που ζούνε.
Πάντα να ’χουν από πάνω,
μια γυναίκα σαν και σένα,
να τούς λέει να καθήσουνε στ’ αβγά τους.
Να μην κάνουν το ’να ή τ’ άλλο,
γιατί τότε πάν’ χαμένα
και με ψίχουλα να θρέφουν την κοιλιά τους.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com
Αυλαία...
"Θέλω μόνο Νίκο μου να θυμάσαι ότι αυτούς που φτάσανε σε τούτα τα δυνατά ακούσματα, τους καμαρώνω όσο ψηλά πετάνε"! Μίμης Πλέσσας...
Μια εκπομπή, ατμοσφαιρική, όμορφη, πολιτισμένη. Γαληνεύει η καρδιά - δεν κρατεί τον ακροατή σε μια συνεχή εγρήγορση, με αποτέλεσμα να "χάνει τον εαυτό του" ή με άλλα λόγια να ακυρώνει το είναι του, προς χάρη του κάθε παρουσιαστή. Γλυκά και ήρεμα όλα και με τη σιγουριά της αξίας, αξίας που δίνεται, αξίας που λαβαίνουμε...
"Ποιος να 'ν' αυτός που με κοιτά, μ' ένα παράπονο μεγάλο... Ποιος να 'ν' αυτός που δεν μπορώ, από τον νου μου να τον βγάλω... Άναψε καινούργιο μου φεγγάρι, φώτιζε το έρημο στενό, φέξε για να 'ρθεί το παλικάρι"... Και η ώρα πήγε επτά...
Τέλειωσε μια ακόμα, μμμ, μαγευτική εκπομπή... Νίκο Απέργη, σ' ευχαριστούμε.
Verse Monkey!
Μια εκπομπή, ατμοσφαιρική, όμορφη, πολιτισμένη. Γαληνεύει η καρδιά - δεν κρατεί τον ακροατή σε μια συνεχή εγρήγορση, με αποτέλεσμα να "χάνει τον εαυτό του" ή με άλλα λόγια να ακυρώνει το είναι του, προς χάρη του κάθε παρουσιαστή. Γλυκά και ήρεμα όλα και με τη σιγουριά της αξίας, αξίας που δίνεται, αξίας που λαβαίνουμε...
"Ποιος να 'ν' αυτός που με κοιτά, μ' ένα παράπονο μεγάλο... Ποιος να 'ν' αυτός που δεν μπορώ, από τον νου μου να τον βγάλω... Άναψε καινούργιο μου φεγγάρι, φώτιζε το έρημο στενό, φέξε για να 'ρθεί το παλικάρι"... Και η ώρα πήγε επτά...
Τέλειωσε μια ακόμα, μμμ, μαγευτική εκπομπή... Νίκο Απέργη, σ' ευχαριστούμε.
Verse Monkey!
Η κατάθεση στο πεντάγραμμο
"Άνοιξε και μην ξανακλειδώσεις" κι η Ρένα Βλαχοπούλου στο ραδιόφωνό μας... "Προσπαθώ με κάθε τρόπο να είμαι αντάξιος ενός περιβάλλοντος που δεν είναι παίξε-γέλασε", λέει ο κ. Μίμης Πλέσσας. Αναφέρεται στη μουσική για κάποιο θεατρικό έργο, που τού ανατέθηκε. Παλιότερα έντυσε μουσικά τη "Φάρμα των Ζώων" στο Εθνικό Θέατρο, ενώ λίγο αργότερα, έφτιαξε τη μουσική σε λαϊκή όπερα του Γιάννη Καλαμίτση. "Μα", ρωτά ο παρουσιαστής, "πώς τα καταφέρνετε να μεταπηδάτε από ένα είδος σε ένα άλλο, με τόση ευκολία";
Κι η απάντηση: "Το μυστικό είναι η καλή προετοιμασία και εφόδιο είναι οι γνώσεις που αποκτάς διαχρονικά... Η δυνατότητά μου να στοχάζομαι τον ήχο και να τον φτιάχνω"!
Εκπληκτικές ρήσεις από έναν μεγάλο δημιουργό.
Verse Monkey!
Κι η απάντηση: "Το μυστικό είναι η καλή προετοιμασία και εφόδιο είναι οι γνώσεις που αποκτάς διαχρονικά... Η δυνατότητά μου να στοχάζομαι τον ήχο και να τον φτιάχνω"!
Εκπληκτικές ρήσεις από έναν μεγάλο δημιουργό.
Verse Monkey!
Αν σ' αρνηθώ, αγάπη μου...
Με το τραγούδι της Δανάης, "Αν σ' αρνηθώ, αγάπη μου" (σε μια καινούργια εκτέλεση με ενδιαφέροντα φωνητικά), ξεκινά το τελευταίο ημίωρο του "Πολιτιστικού Περισκόπιου" της Ν.Ε.Τ.
Ο Μίμης Πλέσσας αναφέρεται τώρα στον κ. Χρήστο Ραφαηλίδη, πολύ γνωστό στην αμερικανική ήπειρο. Ο εν λόγω καλλιτέχνης επισκέφτηκε τον κ. Πλέσσα και τού ζήτησε την άδεια να κάνει ένα δίσκο με όλα τα κομμάτια του μεγάλου συνθέτη μας. Οι δουλειές του κ. Ραφαηλίδη, σύμφωνα με τον κ. Πλέσσα, είναι εντυπωσιακές.
Ακούμε, σε διασκευή Χρήστου Ραφαηλίδη, το "άμα δείτε το φεγγάρι να τού πείτε να μη βγει, να μη δει τα δάκρυά μου, που πλημμύρισαν τη γη", τραγούδι που πρωτοτραγούδησε η μεγάλη μας Μαρινέλα. Γυναίκα η τραγουδίστρια, δεν ακούσαμε τ' όνομά της ακόμα...
Verse Monkey!
Ο Μίμης Πλέσσας αναφέρεται τώρα στον κ. Χρήστο Ραφαηλίδη, πολύ γνωστό στην αμερικανική ήπειρο. Ο εν λόγω καλλιτέχνης επισκέφτηκε τον κ. Πλέσσα και τού ζήτησε την άδεια να κάνει ένα δίσκο με όλα τα κομμάτια του μεγάλου συνθέτη μας. Οι δουλειές του κ. Ραφαηλίδη, σύμφωνα με τον κ. Πλέσσα, είναι εντυπωσιακές.
Ακούμε, σε διασκευή Χρήστου Ραφαηλίδη, το "άμα δείτε το φεγγάρι να τού πείτε να μη βγει, να μη δει τα δάκρυά μου, που πλημμύρισαν τη γη", τραγούδι που πρωτοτραγούδησε η μεγάλη μας Μαρινέλα. Γυναίκα η τραγουδίστρια, δεν ακούσαμε τ' όνομά της ακόμα...
Verse Monkey!
Ορατόριο
"Θα ζητήσω και την ευλογία του Μακαριωτάτου, για ένα Ορατόριο που ετοιμάζω για τον Ισαπόστολο Παύλο, παραγγελιά από κάποια Μητρόπολη...", είπε ο κ. Μίμης Πλέσσας! Κι εμείς θυμηθήκαμε τους Μεγάλους Θαλασσοπόρους οι οποίοι ευλογούνταν απ' τον Βασιλιά και τη Βασίλισσα προκειμένου να ξεχυθούν στο μακροχρόνιο και μαρτυρικό ταξίδι τους προς τους Νέους Κόσμους...
Ζήτω, λοιπόν, ο Μίμης Πλέσσας, ο αγέραστος, ο νέος (νεότατος) θαλασσοπόρος της μουσικής μας!
Και τώρα, γίνεται μια αναδρομή στην ιστορία του, στο ξεκίνημα της λαμπρής του καριέρας. "Πολιτιστικό Περισκόπιο", κυρίες και κύριοι, χωρίς πολλή μουσική, μα με πολύ-πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Ένα απ' τα κορυφαία "μουσικά πορτρέτα"...
Verse Monkey!
Ζήτω, λοιπόν, ο Μίμης Πλέσσας, ο αγέραστος, ο νέος (νεότατος) θαλασσοπόρος της μουσικής μας!
Και τώρα, γίνεται μια αναδρομή στην ιστορία του, στο ξεκίνημα της λαμπρής του καριέρας. "Πολιτιστικό Περισκόπιο", κυρίες και κύριοι, χωρίς πολλή μουσική, μα με πολύ-πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Ένα απ' τα κορυφαία "μουσικά πορτρέτα"...
Verse Monkey!
Μουσικό Πορτρέτο - Πρώτο Επεισόδιο!
"Εγώ είχα ένα τρακ για να μιλήσω μαζί σου, γιατί εκτός από μεγάλος συνθέτης είσαι και μια καταπληκτική φωνή", έκανε την εισαγωγή ο κ. Απέργης και ο κ. Μίμης Πλέσσας μπήκε με τη δεύτερη ταχύτητα και γκαζωμένος: "Κάθε σημαντικό έργο που δημιουργούμε, είναι μια δικαιωμένη έξωθεν μαρτυρία και μια δικαιωμένη μνήμη¨!
"Το μεγαλύτερο ψηφιακό Πλανητάριο του κόσμου - το δικό μας Ευγενίδειο", είπε ο κ. Πλέσσας, "ύστερα από πρόσκληση, μού πρόσφερε μια συγκλονιστική εικόνα του Σύμπαντος. Και πάνω σ' αυτή την εικόνα που με δέος αντίκρισα, ετοιμάζομαι να δημιουργήσω"!
Μένουμε συντονισμένοι, για τη συνέχεια!...
Verse Monkey!
"Το μεγαλύτερο ψηφιακό Πλανητάριο του κόσμου - το δικό μας Ευγενίδειο", είπε ο κ. Πλέσσας, "ύστερα από πρόσκληση, μού πρόσφερε μια συγκλονιστική εικόνα του Σύμπαντος. Και πάνω σ' αυτή την εικόνα που με δέος αντίκρισα, ετοιμάζομαι να δημιουργήσω"!
Μένουμε συντονισμένοι, για τη συνέχεια!...
Verse Monkey!
Ο πολιτισμός στο Διαδίκτυο
Ο κ. Νίκος Απέργης μιλά τώρα για την "Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε." και παρεμβαίνει τηλεφωνικά ο Πρόεδρος κ. Κωστής Δούκας, εκθειάζοντας το έργο της Κοινωνίας της Πληροφορίας. Παρέχεται δωρεάν ασύρματη πρόσβαση στο Διαδίκτυο σε πολλές περιοχές και αναπτύσσεται η ευρυζωνικότητα μέσω νέων "δημόσιων πάρκων" και λοιπά.
Εμείς τι να πούμε; Με το Διαδίκτυο ασχολούμαστε χρόνια, τον κ. Δούκα δεν τον καταλάβαμε. Σαν να καλείς έναν καθηγητή για ιδιαίτερο μάθημα, κι αυτός να σού μιλάει για το τραπέζι (ή το γραφείο) και για τις καρέκλες. Επιτέλους, υπήρξε και κάτι μη αρεστό (κατά την υποκειμενική φυσικά γνώμη μας), στην όλη υπέροχη εκπομπή!...
Verse Monkey!
Εμείς τι να πούμε; Με το Διαδίκτυο ασχολούμαστε χρόνια, τον κ. Δούκα δεν τον καταλάβαμε. Σαν να καλείς έναν καθηγητή για ιδιαίτερο μάθημα, κι αυτός να σού μιλάει για το τραπέζι (ή το γραφείο) και για τις καρέκλες. Επιτέλους, υπήρξε και κάτι μη αρεστό (κατά την υποκειμενική φυσικά γνώμη μας), στην όλη υπέροχη εκπομπή!...
Verse Monkey!
Το Τάβλι - Δημήτρης Κεχαΐδης - Κωνσταντινούπολη των Ευσεβών μου Πόθων - Γιάννης Ξανθούλης
Ο σκηνοθέτης του θεατρικού έργου "Το Τάβλι" του Δημήτρη Κεχαΐδη, που ανεβαίνει στην Πάτρα από το εκεί ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., ο κ. Παπαδόπουλος, μίλησε νωρίτερα χαρακτηρίζοντας το έργο ως "ένα διαμάντι" και "ένα αριστούργημα"...
Επίσης, στο Βόλο, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου, παρατείνει τις παραστάσεις του και το Εργαστήρι Λόγου και Πολιτισμού Θεσσαλίας προσκαλεί τον συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη για να παρουσιάσει το βιβλίο του "Κωνσταντινούπολη των Ευσεβών μου Πόθων" στο κινηματοθέατρο "Αχίλλειον".
("Κλέψαμε" λίγες μόνο, απ' το πλήθος των μικρών ειδήσεων που μάς πρόσφερε μόλις τώρα, με καταιγιστικό ρυθμό, το "Πολιτιστικό Περισκόπιο").
Verse Monkey!
Επίσης, στο Βόλο, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου, παρατείνει τις παραστάσεις του και το Εργαστήρι Λόγου και Πολιτισμού Θεσσαλίας προσκαλεί τον συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη για να παρουσιάσει το βιβλίο του "Κωνσταντινούπολη των Ευσεβών μου Πόθων" στο κινηματοθέατρο "Αχίλλειον".
("Κλέψαμε" λίγες μόνο, απ' το πλήθος των μικρών ειδήσεων που μάς πρόσφερε μόλις τώρα, με καταιγιστικό ρυθμό, το "Πολιτιστικό Περισκόπιο").
Verse Monkey!
Το θέατρο παράγει πολιτισμό
Η εκπομπή του κ. Νίκου Απέργη, "Πολιτιστικό Περισκόπιο", ήδη ξεδιπλώνεται στη συχνότητα της Ν.Ε.Τ. 105,8. Το Θέατρο έχει την τιμητική του, καθώς η 27η Μαρτίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Ο παρουσιαστής μίλησε με θέρμη λέγοντας ότι: "Το Θέατρο παράγει πολιτισμό"...
Αυτή τη στιγμή δίνουν ζωντανά συνέντευξη πολλοί σημαντικοί "θεατράνθρωποι", ενώ για τη δεύτερη ώρα όπου φιλοξενούνται τα "Μουσικά Πορτρέτα" θα έχουμε κοντά μας τον κ. Μίμη Πλέσσα. Συστάσεις, νομίζω, δε χρειάζονται.
Οι μουσικές και τα τραγούδια που ακούγονται στην εκπομπή, είναι όλα μαγευτικά. Άλλη μια εκπομπή μάγεμα, φίλες και φίλοι...
Verse Monkey!
Αυτή τη στιγμή δίνουν ζωντανά συνέντευξη πολλοί σημαντικοί "θεατράνθρωποι", ενώ για τη δεύτερη ώρα όπου φιλοξενούνται τα "Μουσικά Πορτρέτα" θα έχουμε κοντά μας τον κ. Μίμη Πλέσσα. Συστάσεις, νομίζω, δε χρειάζονται.
Οι μουσικές και τα τραγούδια που ακούγονται στην εκπομπή, είναι όλα μαγευτικά. Άλλη μια εκπομπή μάγεμα, φίλες και φίλοι...
Verse Monkey!
Πολιτιστικό Περισκόπιο με τον κ. Νίκο Απέργη
Πάλι σήμερα, στις 17:00 μ.μ. έως τις 19:00, θα παρακολουθήσουμε την εκπομπή "Πολιτιστικό Περισκόπιο", στο ραδιόφωνο της Ν.Ε.Τ. 105,8. Τέτοιες εκπομπές διψάει η ψυχή του ανθρώπου ν' ακούει και, δυστυχώς, λείπουν απ' τους περισσότερους σταθμούς.
Verse Monkey!
Verse Monkey!
Θεός έρως
Θα έρχομαι απρόσκλητος
μαζί με τον άνεμο.
Τα μάτια σας στον ουρανό,
μα εγώ θα τανύω το τόξο μου
πάνω από μιαν αμυγδαλιά.
Χνούδι σ' ανθί γαζίας,
χάδι θα γίνομαι απαλό.
Στης μοναξιάς τα ερημητήρια
θα ζωγραφίζω τριαντάφυλλα,
λωτούς κι όμορφα μήλα.
Ένα κοφίνι χρώματα
θα 'χω να σας στολίζω.
Ρόδινο για τις παρειές,
άλικο για τα χείλη,
λευκό για κόρφους τρυφερούς,
πυρφόρο για τους άντρες.
Σε σφραγιστό πορτόφυλο,
κλεισμένο μεσοπόρτι,
θα μπαίνω και σε λήκυθο
αρώματα θα χύνω.
Τρίλιες αηδόνας και θροές,
αχοί από δοξάρι,
θα πέτονται, ως θα πετώ
και σιντεφένια αστράκια.
Μετά δραπέτης άβλεπτος
θ' ακώ απ' τις φιλύρες
γιατάκια ν' αναδεύονται,
χείλη να ψιθυρίζουν,
μαλαματένια δάκρυα,
κορμιά να φτερουγίζουν.
Κάπου γυμνή, ολόγυμνη
γοργόνα και νεράιδα,
στα στήθια της καθρέφτισε
πλανεύρτα μια σελήνη,
πήρα δυο μάτια με φωτιά,
ταξίδεψα τα μάτια,
τ' ακούμπησα στον κόρφο της
κι ο πύραυνος ανάφτη.
Στης Διοτίμας την καρδιά
ρίζωσα δυο καρδούλες.
Στου Ορφέα τα χείλη έγραψα
το όνομα Ευρυδίκη.
Έσταξα μέλι και φωτιά
στου ποιητή το χέρι
κι αιώνιο ύμνο του έρωτα
πλαστούργησε εκείνος.
................................................
Όνειρος και πανσέληνος,
κιθαρωδός, λυράρης,
περίπτερος, καμινευτής,
πυρφόρος, φτερωμένος,
έρως θεός, απ' τους θεούς,
ο πιο αγαπημένος.
Του Αντώνη Σαμιωτάκη (Προφίλ)
(Από το βιβλίο του, "Ηδύ του έρωτος" - Εκδόσεις Δωδώνη). V.M.!
μαζί με τον άνεμο.
Τα μάτια σας στον ουρανό,
μα εγώ θα τανύω το τόξο μου
πάνω από μιαν αμυγδαλιά.
Χνούδι σ' ανθί γαζίας,
χάδι θα γίνομαι απαλό.
Στης μοναξιάς τα ερημητήρια
θα ζωγραφίζω τριαντάφυλλα,
λωτούς κι όμορφα μήλα.
Ένα κοφίνι χρώματα
θα 'χω να σας στολίζω.
Ρόδινο για τις παρειές,
άλικο για τα χείλη,
λευκό για κόρφους τρυφερούς,
πυρφόρο για τους άντρες.
Σε σφραγιστό πορτόφυλο,
κλεισμένο μεσοπόρτι,
θα μπαίνω και σε λήκυθο
αρώματα θα χύνω.
Τρίλιες αηδόνας και θροές,
αχοί από δοξάρι,
θα πέτονται, ως θα πετώ
και σιντεφένια αστράκια.
Μετά δραπέτης άβλεπτος
θ' ακώ απ' τις φιλύρες
γιατάκια ν' αναδεύονται,
χείλη να ψιθυρίζουν,
μαλαματένια δάκρυα,
κορμιά να φτερουγίζουν.
Κάπου γυμνή, ολόγυμνη
γοργόνα και νεράιδα,
στα στήθια της καθρέφτισε
πλανεύρτα μια σελήνη,
πήρα δυο μάτια με φωτιά,
ταξίδεψα τα μάτια,
τ' ακούμπησα στον κόρφο της
κι ο πύραυνος ανάφτη.
Στης Διοτίμας την καρδιά
ρίζωσα δυο καρδούλες.
Στου Ορφέα τα χείλη έγραψα
το όνομα Ευρυδίκη.
Έσταξα μέλι και φωτιά
στου ποιητή το χέρι
κι αιώνιο ύμνο του έρωτα
πλαστούργησε εκείνος.
................................................
Όνειρος και πανσέληνος,
κιθαρωδός, λυράρης,
περίπτερος, καμινευτής,
πυρφόρος, φτερωμένος,
έρως θεός, απ' τους θεούς,
ο πιο αγαπημένος.
Του Αντώνη Σαμιωτάκη (Προφίλ)
(Από το βιβλίο του, "Ηδύ του έρωτος" - Εκδόσεις Δωδώνη). V.M.!
Αγάπη, Μούσα της Ποίησης και όλων των Τεχνών
Αγάπη: Μούσα των ποιητών! Εκείνη που έγραψε εκατομμύρια βιβλία, για εκείνη που υπάρχει η Μουσική, η Ζωή… η ανθρώπινη ύπαρξη. Με μεγάλη πλειοψηφία οι δημιουργοί καταπιάνονται με τον Έρωτα και τους καημούς της Αγάπης σε όλες τις Τέχνες: Η Αγάπη κρατάει τα σκήπτρα στη θεματολογία, περισσότερο κι από αυτήν την ίδια την Ελευθερία, ακόμα και από την ίδια τη Ζωή, γεγονότα που αποτελούν προϋποθέσεις, για να μπορούμε να υπάρχουμε και ν’ αγαπάμε.
Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, η λέξη Αγάπη προέρχεται από το «άγαν»-, που σημαίνει λίαν, πολύ, υπέρμετρα. Πράγματι, η Αγάπη ξεπερνάει το μέτρο… κάθε μέτρο. Σε κάποιες περιπτώσεις, η αγάπη είναι το όνειρο της απόλυτης ένωσης, και, κάποιες φορές, είναι τόσο δυνατή που τη ληξιαρχική της πράξη έρχεται να υπογράψει ο θάνατος.
Έρωτας... Όλα ξεκινάνε όταν κλείνουμε τα μάτια, είτε σ’ ένα φιλί, είτε σε μια αγκαλιά! Τις στιγμές αυτές, λοιπόν, τα συναισθήματα δεν έχουν όνομα, κι όλα είναι το ταίρι μας. Όταν χαμογελάει φωτίζεται ο κόσμος όλος. Ακόμα και ένα άγγιγμα, ένα χάδι, είναι ικανό να μας αφοπλίσει. Χάνονται οι σκέψεις, ακόμα και τα λόγια. Δεν υπάρχουν «γιατί», όλα είναι το άλλο μας μισό, εκεί, δίπλα μας. Δίνουμε σ’ αυτό, ρισκάρουμε, κι αν χρειαστεί, πεθαίνουμε γι’ αυτό! Δώσε, μη φοβάσαι τίποτα και κανέναν, ούτε τον εαυτό σου. Ακόμα κι αν βγούμε χαμένοι, πρέπει να νιώθουμε περήφανοι που κλάψαμε για τον Έρωτα. Αυτό είναι Έρωτας: Να μπορούμε να τα δώσουμε όλα, να ξέρουμε να δίνουμε, αλλά να ξέρουμε και να παίρνουμε. Έρωτας σημαίνει να ουρλιάζουμε, γυμνοί στη βροχή, στο κρύο ή στο χιόνι. Να βραχείς ως το μεδούλι και να νιώθεις ζωντανός! Ζήσε... Έρωτας είναι η Ζωή. Η λέξη από μόνη της αγιάζει καθετί που βρίσκεται σιμά της. Ο Έρωτας είναι ένας, δε γνωρίζει, σύνορα, φραγμούς, φύλλο, αποστάσεις. Δεν έχει μέτρα ούτε σταθμά.
Η Αγάπη είναι το υπέρτατο συναίσθημα… η μεγαλύτερη δύναμη του Ανθρώπου. Η Αγάπη είναι σαν τη φωτιά: Όμορφη σαν την κοιτάς από μακριά, ζεστή όταν την πλησιάζεις, καίγεσαι αν την αγγίξεις. Ευτυχείς όσοΙ έχουν νιώσει το υπέροχο αυτό συναίσθημα και τις συνέπειές του, έστω κι αν αυτές είναι οδυνηρές, καθώς η αληθινή Αγάπη, μπορεί να είναι ζωοδότρα, αλλά και θάνατος μαζί, κάποτε, να οδηγήσει κάποιον στην τρέλα, ακόμα και στο θάνατο. Η ιεροτελεστία αυτή, που είναι το υψηλότερο και το ευγενέστερο των αισθημάτων, του ανθρώπου, κοστίζει τόσο ακριβά (ενώ δεν κοστίζει τίποτα στην πραγματικότητα), ορισμένες φορές, και είναι τόσο σπάνια, ειδικά, στις μέρες μας. Η Αγάπη, που, πολλές φορές, έρχεται και φεύγει, λυσσομανώντας, όπως ο άνεμος, αφήνει πικρή γεύση, σε τυχόν έλλειψη ανταπόκρισης, χωρισμό και χαμό της. Ως αρχέγονο συναίσθημα, δεν υπόκειται σε νόμους, δεν έχει όρια και δε δέχεται όρους, ενώ, ειδικά ο Έρωτας, μπορεί να φτάσει στο αντίθετο άκρο, εκείνο του μίσους, σε αντίθεση με την Αγάπη που μπορεί να είναι άδολη, είτε προς ένα φίλο, ηλικιωμένους, παιδιά ή στα ζώα.
Για την Αγάπη έχουν μιλήσει πάρα πολλοί: Κατά τον Ησίοδο («Θεογονία»), ο Έρωτας γεννήθηκε με το σμίξιμο της Γης και του Χάους, ενώ, ο Σοφοκλής, στην «Αντιγόνη», έγραψε το περίφημο: «Έρως ανίκατε μάχαν», Για να συνεχίσει με τα λόγια της ίδιας της Αντιγόνης: «Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν», δηλαδή: Δε γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για ν’ αγαπώ.
Μεγάλες προσωπικότητες, συγγραφείς και σοφοί, στην πορεία της Ανθρωπότητας, είπαν για την Αγάπη:
«Αν αγαπάς και υποφέρεις, αγάπα περισσότερο» (Βίκτωρ Ουγκώ).
«Δε θέλω να ζήσω, θέλω ν’ αγαπήσω, και να ζήσω παρεμπιπτόντως» (Έλα Φιτζέραλντ).
«Το μίσος δεν αντιμετωπίζει το μίσος. Μόνο η αγάπη το μπορεί» (Μάρτιν Λούθερ Κινγκ).
«Η Αγάπη είναι η μεγαλύτερη αρετή, είναι πιο μεγάλη και από το μαρτύριο. Χωρίς την αγάπη, το μαρτύριο δεν ωφελεί σε τίποτε» (Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
Μα και ο Κύριος, για την Αγάπη ήλθε στη γη… και γι’ αυτήν Σταυρώθηκε… η Αγάπη είναι όλη η Φιλοσοφία της θρησκείας μας, με το: «Αγαπάτε αλλήλους».
Ο Απόστολος Παύλος, δε, στην Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή, κεφ. 13, υμνεί την Αγάπη, λέγοντας, μεταξύ άλλων:
«Η Αγάπη όλα τα καλύπτει, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει».
Από τότε, μέχρι σήμερα, συνέχισαν να υμνούν, τον Έρωτα, πολλοί δημιουργοί, με πρώτους τους μεγάλους ποιητές.
Οδ. Ελύτης: «Της Αγάπης αίματα με πορφύρωσαν…». Γ. Ρίτσος: «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος: Άφησέ με να ’ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι, απόψε! Δε θα φαίνεται πως ασπρίσαν τα μαλλιά μου, το φεγγάρι θα κάνει χρυσά τα μαλλιά μου, δε θα καταλάβεις. Σώπα…». Γ. Σεφέρης: «Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ’ όνομά της. Ωραία που φύσηξε ο μπάτης και σβήστηκ’ η γραφή».
Όμως, και η λαϊκή Μούσα τραγούδησε τους καημούς της Αγάπης:
«Αν βουληθώ να σ’ αρνηθώ, να σ’ απολησμονήσω, να μην εβρώ νερό να πιω, μη ρούχο να φορήσω», (Κύπρος).
«Πιάσε μαχαίρι δίκοπο και την καρδιά μου σκίσε, μα πρόσεξε μη σκοτωθείς, γιατί εκεί μέσα είσαι», (Κρήτη). Τόση ομορφιά και δύναμη μέσα σε λίγα λόγια! Τόση ομορφιά και δύναμη όση κι αυτή της Αγάπης.
Επίσης, το ελληνικό τραγούδι μάς έδωσε ανεπανάληπτα κι αξέχαστα τραγούδια:
«Αγάπη, που 'γινες δίκοπο μαχαίρι». (Μ. Χατζιδάκις - Μιχ. Κακογιάννης).
«Φαίδρα» (Αγάπη μου, αγάπη μου η νύχτα θα μας πάρει). (Μ. και Γιαν. Θεοδωράκης).
«Τι 'ν' αυτό που το λένε αγάπη;» (Τ. Μωράκης - Γιάννης Φερμάνογλου).
«Αν σ' αρνηθώ, αγάπη μου». (Μ. Πλέσσας - Δανάη).
«Μεγάλος Ερωτικός», όπου ο Μ. Χατζιδάκις μελοποίησε στίχους, όπως:
«Σ' αγαπώ, δεν μπορώ τίποτ' άλλο να πω, πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο»! (Μυρτιώτισσα)
«Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει, ένα που βγαίνει το πουρνό, όταν γλυκοχαράζει» (παραδοσιακό).
«Και παράμερα σ' επήρα, εις σε μια τριανταφυλλιά, κι έπεσά σου, αγάλι-αγάλι, στην ολόλευκη αγκαλιά. Κάθε φίλημα, ψυχή μου, όπου μου ’δινες γλυκά, εξεφύτρωνε άλλο ρόδο απ’ την τριανταφυλλιά» (Δ. Σολωμός).
Εκατομμύρια συνθέσεις και έργα σε όλες τις Τέχνες, από την Αφροδίτη της Μήλου κι αυτή του Μποτιτσέλι, ως υπέροχα μυθιστορήματα και τραγούδια Αγάπης, σε όλες τις Γλώσσες του Κόσμου, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, που συντρόφεψαν τα ερωτικά μας σκιρτήματα, όπως ενδεικτικά: «Μον Αμούρ», σε απόδοση της ιέρειας Αμάλιας Ροντρίγκεζ, και «Αμάντο μιο», ερμηνευμένο, μοναδικά, από την εκρηκτική Ρίτα Χέιγουορθ, στην ταινία «Τζίλντα».
Με τα κλασσικά, ποιητικά, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», του γίγαντα Γουίλιαμ Σαίξπηρ, κι «Ερωτόκριτος και Αρετούσα», του δικού μας Βιτσέντζου Κορνάρου, πριν και μετά απ’ αυτά, τα είπαν όλα οι μεγάλοι της Τέχνης. Ο Κίπλινγκ, υμνώντας τον Άνθρωπο και την άδολη Αγάπη, με το «Αν…»:
«Αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δε μπορούν να σε πληγώσουν, αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δε σου σηκώνουν, αν τους πάντες λογαριάζεις, και …καθέναν χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά, Ε!!! ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΤΟΤΕ … Θα μπορέσεις να απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου, Θα ’σαι άνθρωπος ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ, ΚΙ ΟΛΗ Η ΓΗ ΘΑ’ ΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!!».
Για να επαναλάβει τις παραινέσεις αυτές κι ο μεγάλος συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (χτυπημένος από καρκίνο, πια), όταν, σε αποχαιρετιστήρια επιστολή, που έστειλε στους φίλους του, έγραψε:
«Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα, μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ, πάνω στ’ άστρα, ένα ποίημα του Μπενεντέτι, κι ένα τραγούδι του Σερτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το φιλί των πετάλων τους.
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... δε θ’ άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους, γύρω μου, ότι τους αγαπώ. Θα τους έκανα όλους ευτυχισμένους, και θα ζούσα ερωτευμένος με τον Έρωτα».
«Αγάπη», θέμα ανεξάντλητο, όπως και η ίδια. Έγινε μια απλή, αντιπροσωπευτική, αναφορά.
Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας - ποιητής (Προφίλ)
Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, η λέξη Αγάπη προέρχεται από το «άγαν»-, που σημαίνει λίαν, πολύ, υπέρμετρα. Πράγματι, η Αγάπη ξεπερνάει το μέτρο… κάθε μέτρο. Σε κάποιες περιπτώσεις, η αγάπη είναι το όνειρο της απόλυτης ένωσης, και, κάποιες φορές, είναι τόσο δυνατή που τη ληξιαρχική της πράξη έρχεται να υπογράψει ο θάνατος.
Έρωτας... Όλα ξεκινάνε όταν κλείνουμε τα μάτια, είτε σ’ ένα φιλί, είτε σε μια αγκαλιά! Τις στιγμές αυτές, λοιπόν, τα συναισθήματα δεν έχουν όνομα, κι όλα είναι το ταίρι μας. Όταν χαμογελάει φωτίζεται ο κόσμος όλος. Ακόμα και ένα άγγιγμα, ένα χάδι, είναι ικανό να μας αφοπλίσει. Χάνονται οι σκέψεις, ακόμα και τα λόγια. Δεν υπάρχουν «γιατί», όλα είναι το άλλο μας μισό, εκεί, δίπλα μας. Δίνουμε σ’ αυτό, ρισκάρουμε, κι αν χρειαστεί, πεθαίνουμε γι’ αυτό! Δώσε, μη φοβάσαι τίποτα και κανέναν, ούτε τον εαυτό σου. Ακόμα κι αν βγούμε χαμένοι, πρέπει να νιώθουμε περήφανοι που κλάψαμε για τον Έρωτα. Αυτό είναι Έρωτας: Να μπορούμε να τα δώσουμε όλα, να ξέρουμε να δίνουμε, αλλά να ξέρουμε και να παίρνουμε. Έρωτας σημαίνει να ουρλιάζουμε, γυμνοί στη βροχή, στο κρύο ή στο χιόνι. Να βραχείς ως το μεδούλι και να νιώθεις ζωντανός! Ζήσε... Έρωτας είναι η Ζωή. Η λέξη από μόνη της αγιάζει καθετί που βρίσκεται σιμά της. Ο Έρωτας είναι ένας, δε γνωρίζει, σύνορα, φραγμούς, φύλλο, αποστάσεις. Δεν έχει μέτρα ούτε σταθμά.
Η Αγάπη είναι το υπέρτατο συναίσθημα… η μεγαλύτερη δύναμη του Ανθρώπου. Η Αγάπη είναι σαν τη φωτιά: Όμορφη σαν την κοιτάς από μακριά, ζεστή όταν την πλησιάζεις, καίγεσαι αν την αγγίξεις. Ευτυχείς όσοΙ έχουν νιώσει το υπέροχο αυτό συναίσθημα και τις συνέπειές του, έστω κι αν αυτές είναι οδυνηρές, καθώς η αληθινή Αγάπη, μπορεί να είναι ζωοδότρα, αλλά και θάνατος μαζί, κάποτε, να οδηγήσει κάποιον στην τρέλα, ακόμα και στο θάνατο. Η ιεροτελεστία αυτή, που είναι το υψηλότερο και το ευγενέστερο των αισθημάτων, του ανθρώπου, κοστίζει τόσο ακριβά (ενώ δεν κοστίζει τίποτα στην πραγματικότητα), ορισμένες φορές, και είναι τόσο σπάνια, ειδικά, στις μέρες μας. Η Αγάπη, που, πολλές φορές, έρχεται και φεύγει, λυσσομανώντας, όπως ο άνεμος, αφήνει πικρή γεύση, σε τυχόν έλλειψη ανταπόκρισης, χωρισμό και χαμό της. Ως αρχέγονο συναίσθημα, δεν υπόκειται σε νόμους, δεν έχει όρια και δε δέχεται όρους, ενώ, ειδικά ο Έρωτας, μπορεί να φτάσει στο αντίθετο άκρο, εκείνο του μίσους, σε αντίθεση με την Αγάπη που μπορεί να είναι άδολη, είτε προς ένα φίλο, ηλικιωμένους, παιδιά ή στα ζώα.
Για την Αγάπη έχουν μιλήσει πάρα πολλοί: Κατά τον Ησίοδο («Θεογονία»), ο Έρωτας γεννήθηκε με το σμίξιμο της Γης και του Χάους, ενώ, ο Σοφοκλής, στην «Αντιγόνη», έγραψε το περίφημο: «Έρως ανίκατε μάχαν», Για να συνεχίσει με τα λόγια της ίδιας της Αντιγόνης: «Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν», δηλαδή: Δε γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για ν’ αγαπώ.
Μεγάλες προσωπικότητες, συγγραφείς και σοφοί, στην πορεία της Ανθρωπότητας, είπαν για την Αγάπη:
«Αν αγαπάς και υποφέρεις, αγάπα περισσότερο» (Βίκτωρ Ουγκώ).
«Δε θέλω να ζήσω, θέλω ν’ αγαπήσω, και να ζήσω παρεμπιπτόντως» (Έλα Φιτζέραλντ).
«Το μίσος δεν αντιμετωπίζει το μίσος. Μόνο η αγάπη το μπορεί» (Μάρτιν Λούθερ Κινγκ).
«Η Αγάπη είναι η μεγαλύτερη αρετή, είναι πιο μεγάλη και από το μαρτύριο. Χωρίς την αγάπη, το μαρτύριο δεν ωφελεί σε τίποτε» (Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
Μα και ο Κύριος, για την Αγάπη ήλθε στη γη… και γι’ αυτήν Σταυρώθηκε… η Αγάπη είναι όλη η Φιλοσοφία της θρησκείας μας, με το: «Αγαπάτε αλλήλους».
Ο Απόστολος Παύλος, δε, στην Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή, κεφ. 13, υμνεί την Αγάπη, λέγοντας, μεταξύ άλλων:
«Η Αγάπη όλα τα καλύπτει, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει».
Από τότε, μέχρι σήμερα, συνέχισαν να υμνούν, τον Έρωτα, πολλοί δημιουργοί, με πρώτους τους μεγάλους ποιητές.
Οδ. Ελύτης: «Της Αγάπης αίματα με πορφύρωσαν…». Γ. Ρίτσος: «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος: Άφησέ με να ’ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι, απόψε! Δε θα φαίνεται πως ασπρίσαν τα μαλλιά μου, το φεγγάρι θα κάνει χρυσά τα μαλλιά μου, δε θα καταλάβεις. Σώπα…». Γ. Σεφέρης: «Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ’ όνομά της. Ωραία που φύσηξε ο μπάτης και σβήστηκ’ η γραφή».
Όμως, και η λαϊκή Μούσα τραγούδησε τους καημούς της Αγάπης:
«Αν βουληθώ να σ’ αρνηθώ, να σ’ απολησμονήσω, να μην εβρώ νερό να πιω, μη ρούχο να φορήσω», (Κύπρος).
«Πιάσε μαχαίρι δίκοπο και την καρδιά μου σκίσε, μα πρόσεξε μη σκοτωθείς, γιατί εκεί μέσα είσαι», (Κρήτη). Τόση ομορφιά και δύναμη μέσα σε λίγα λόγια! Τόση ομορφιά και δύναμη όση κι αυτή της Αγάπης.
Επίσης, το ελληνικό τραγούδι μάς έδωσε ανεπανάληπτα κι αξέχαστα τραγούδια:
«Αγάπη, που 'γινες δίκοπο μαχαίρι». (Μ. Χατζιδάκις - Μιχ. Κακογιάννης).
«Φαίδρα» (Αγάπη μου, αγάπη μου η νύχτα θα μας πάρει). (Μ. και Γιαν. Θεοδωράκης).
«Τι 'ν' αυτό που το λένε αγάπη;» (Τ. Μωράκης - Γιάννης Φερμάνογλου).
«Αν σ' αρνηθώ, αγάπη μου». (Μ. Πλέσσας - Δανάη).
«Μεγάλος Ερωτικός», όπου ο Μ. Χατζιδάκις μελοποίησε στίχους, όπως:
«Σ' αγαπώ, δεν μπορώ τίποτ' άλλο να πω, πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο»! (Μυρτιώτισσα)
«Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει, ένα που βγαίνει το πουρνό, όταν γλυκοχαράζει» (παραδοσιακό).
«Και παράμερα σ' επήρα, εις σε μια τριανταφυλλιά, κι έπεσά σου, αγάλι-αγάλι, στην ολόλευκη αγκαλιά. Κάθε φίλημα, ψυχή μου, όπου μου ’δινες γλυκά, εξεφύτρωνε άλλο ρόδο απ’ την τριανταφυλλιά» (Δ. Σολωμός).
Εκατομμύρια συνθέσεις και έργα σε όλες τις Τέχνες, από την Αφροδίτη της Μήλου κι αυτή του Μποτιτσέλι, ως υπέροχα μυθιστορήματα και τραγούδια Αγάπης, σε όλες τις Γλώσσες του Κόσμου, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, που συντρόφεψαν τα ερωτικά μας σκιρτήματα, όπως ενδεικτικά: «Μον Αμούρ», σε απόδοση της ιέρειας Αμάλιας Ροντρίγκεζ, και «Αμάντο μιο», ερμηνευμένο, μοναδικά, από την εκρηκτική Ρίτα Χέιγουορθ, στην ταινία «Τζίλντα».
Με τα κλασσικά, ποιητικά, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», του γίγαντα Γουίλιαμ Σαίξπηρ, κι «Ερωτόκριτος και Αρετούσα», του δικού μας Βιτσέντζου Κορνάρου, πριν και μετά απ’ αυτά, τα είπαν όλα οι μεγάλοι της Τέχνης. Ο Κίπλινγκ, υμνώντας τον Άνθρωπο και την άδολη Αγάπη, με το «Αν…»:
«Αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δε μπορούν να σε πληγώσουν, αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δε σου σηκώνουν, αν τους πάντες λογαριάζεις, και …καθέναν χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά, Ε!!! ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΤΟΤΕ … Θα μπορέσεις να απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου, Θα ’σαι άνθρωπος ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ, ΚΙ ΟΛΗ Η ΓΗ ΘΑ’ ΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!!».
Για να επαναλάβει τις παραινέσεις αυτές κι ο μεγάλος συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (χτυπημένος από καρκίνο, πια), όταν, σε αποχαιρετιστήρια επιστολή, που έστειλε στους φίλους του, έγραψε:
«Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα, μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ, πάνω στ’ άστρα, ένα ποίημα του Μπενεντέτι, κι ένα τραγούδι του Σερτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το φιλί των πετάλων τους.
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... δε θ’ άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους, γύρω μου, ότι τους αγαπώ. Θα τους έκανα όλους ευτυχισμένους, και θα ζούσα ερωτευμένος με τον Έρωτα».
«Αγάπη», θέμα ανεξάντλητο, όπως και η ίδια. Έγινε μια απλή, αντιπροσωπευτική, αναφορά.
Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας - ποιητής (Προφίλ)
Σάββατο, Μαρτίου 28, 2009
Τέλος αφιερώματος
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΥ ΜΑΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ
ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ
.
Ευχαριστούμε θερμά τον Ποιητή κ. Νίκο Μπατσικανή, για το υπέροχο φωτογραφικό υλικό που μάς έστειλε, καθώς και όλους και όλες εσάς που σταθήκατε κοντά μας και ζήσατε τον παλμό και ίσως-ίσως τη μελαγχολία αυτού του δίωρου...
.
Verse Monkey!
Με το ουράνιο τόξο, όλοι απόψε!
ΑΠΟΨΕ...
.
20:30 έως 21:30, θα σβήσουμε τα φώτα!...
.
Θα μείνουμε μόνοι, με το ουράνιο τόξο της παραπάνω φωτογραφίας.
Το χρωστάμε στη Γη μας!
Δε θα σταματήσουμε το λιώσιμο των πάγων!
Δε θα λογικέψουμε τους Αφέντες αυτού του κόσμου!
Όχι "μάταιες ελπίδες τέτοιες δεν ...καταδεχόμαστε", ως αντάλαγμα της θυσίας μας απόψε! Απλά, θα είναι μια λαμπάδα αναμμένη, μια νοερή λαμπάδα, για τη μάνα-Γη.
.
ΓΗ ΜΑΣ, ΟΧΙ ΔΕ ΘΑ Σ' ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΠΟΤΕ. ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ, ΜΑ ΘΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΠΛΑΙ ΣΟΥ, ΩΣ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΩΡΑ...
.
Μετά, θα διασώσουμε το είδος μας, οπωσδήποτε. Γιατί εμείς είμαστε ΕΣΥ...
.
(Επόμενη ανάρτηση και τελευταία, εντός λίγων λεπτών).
.
Verse Monkey!
Θα φύγουμε μακριά σου, άραγε;
Τα διαστημόπλοια θα πηγαίνουν
από πλανήτη σε πλανήτη
κι από τη γη θα ξεμακραίνουν,
να βρουν αλλού να χτίσουν σπίτι.
.
(Επόμενη ανάρτηση σε λίγα λεπτά).
.
Verse Monkey!
Στη μόνη ακτή του κόσμου
"Στο αγιάζι των λιμιώνων, στη μόνη ακτή του κόσμου"...
.
Είναι αναπόφευκτη η μεταλλαγή του ανθρώπινου είδους. Ο Δαρβίνος αφορίστηκε, τα βιβλία του παραδόθηκαν στην πυρά, αλλά "και όμως, κινείται"! Και όμως, το είδος μας μεταλλάσσεται! Και αρχίζει το φαινόμενο αυτό να γίνεται και οφθαλμοφανές.
.
Μια επίσκεψη θα σας πείσει:
Επισκεφτήτε, μέρα μεσημέρι την Αρχαία Αγορά της Αθήνας... Πηγαίνετε στον Κεραμεικό, να δείτε όσα η σκαπάνη των αρχαιολόγων έχει φέρει στο φως, σχετικά με την ελληνική αρχαιότητα. Και δοκιμάστε - με τη φαντασία σας, διότι όλα είναι "χαλάσματα" - να περπατήσετε μέσα στα λαγούμια των προγόνων μας. "Δείτε" - πάλι με τη φαντασία σας, γιατί τώρα μόνο γραμμές υπάρχουν - τα σοκάκια και τα καλντερίμια. Χωράτε να ζήσετε εκεί μέσα; Χωράτε να περπατήσετε και να συναναστραφείτε σε εκείνους τους χώρους;
.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ...
.
Κατά μία εκδοχή, η εξαφάνιση των Δεινοσαύρων, οφείλεται στο ότι μεγάλωσαν υπερβολικά και η γη πλέον δεν μπορούσε να τους θρέψει. (Είναι η εκδοχή-αντίπαλο δέος της θεωρίας περί μετεωρίτη)...
.
(Επόμενη ανάρτηση εντός λίγων λεπτών)
.
Verse Monkey!
Τα είδη προς εξαφάνιση
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΩΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΕΙΔΗ;
Οι γνώμες των επιστημόνων διίστανται!
Οι "κακοί" λένε πως όχι! Τα προς εξαφάνιση είδη πρέπει τελικά να εκλείψουν. Υπό τον όρο πως εμείς θα μεταλαχτούμε για να επιβιώσουμε σύμφωνα με νέα δεδομένα!
Οι "καλοί" λένε πως ναι! Πρέπει να διασώζουμε πάση θυσία το υπάρχον οικοσύστημά μας, γιατί διαφορετικά κι εμείς θα αφανιστούμε!
.
Αν κάναμε αυτή την ερώτηση στις ...κατσαρίδες, αυτές τι θα απαντούσαν;
.
ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΑΪΔΕΨΟΥΜΕ ΑΥΤΙΑ ΣΗΜΕΡΑ. Το αφιέρωμα αυτό έχει την υποχρέωση να κλονίσει ακόμα και τα πιστεύω μας, αν κάπου κάνουμε μέχρι σήμερα λάθος...
.
Κι αν προβληματιστήκατε με αυτό, περιμένετε την επόμενη ανάρτηση!
(Επόμενη ανάρτηση εντός λίγων λεπτών)
.
Verse Monkey!
Αγάπη για το περιβάλλον
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ!
Αν αγαπάμε τον περιβάλλον, σώζουμε το περιβάλλον.
Από την Αγάπη γεννιέται η Ζωή και από τη Φροντίδα συντηρείται! Πρέπει λοιπόν, να φροντίσουμε το βιότοπό μας. Άσχετα αν, σύμφωνα ακόμα και με τον πιο αισιόδοξο επιστήμονα, "οι Μήδοι θα διαβούν στο τέλος"!...
(Επόμενη ανάρτηση, εντός λίγων λεπτών)
Verse Monkey!
Κοσμογονία (;)
"«Η Γη βρίσκεται στην κρίσιμη φάση της ψύξης του πυρήνα της», είπε η Άνιζ. «Όπως συμβαίνει μ’ όλα ανεξαίρετα τα ουράνια σώματα, που κλείνουν μέσα τους τη “φωτιά”, ο πυρήνας της Γης παγώνει σταδιακά ακολουθώντας “αντίστροφα ενισχυμένη αριθμητική πρόοδο”. Η φάση αυτή, ξεκίνησε απ’ το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο π’ αποσχίστηκε απ’ τον ήλιο του ο πυρήνας της Γης κι άρχισε να περιστρέφεται στο διάστημα.
»Στην αρχή, ο πυρήνας, ανάλογα με το μέγεθος και τη συμπαγότητα της μάζας του – και τούτο έχει να κάνει με την εσωτερική του θερμοκρασία, αλλά και με τη θερμοκρασία του Ήλιου – προσέλκυσε και προσεταιρίστηκε σωματίδια διαστημικής ύλης και, της ψύξης του προϊούσας, επίτρεψε σ’ αυτή την ύλη-κοιτίδα μικρόβιων, δηλαδή κοιτίδα της αρχέγονης ζωής, να κατακαθίσει.
»Τ’ αλλεπάλληλα στρώματα ύλης, πολλαπλασίασαν την πλανητική μάζα και καθόρισαν τη μέση τιμή της επιφανειακής βαρύτητας. Η βαρύτητα λαβαίνει τη “σταθερά” της, μόλις αγγίξει τα δυνητικά της όρια σε σχέση με δυο άλλες δυνάμεις: Την ταχύτητα και το μέγεθος. Δεδομένου, όμως ότι, ούτε η ταχύτητα, ούτε το μέγεθος – το οποίο μέγεθος εμπεριέχει οπωσδήποτε την έννοια της μάζας – παραμένουν αναλλοίωτα διαχρονικά, με τον ίδιο τρόπο κι η βαρύτητα αδυνατεί να διατηρήσει αμετάβλητη την τιμή της, σε εύρος χιλιάδων αιώνων.
»Με την ανατάραξη της ατμόσφαιρας και την περιοδική αυξομείωση της φωτεινότητας – μέρα-νύχτα – τα χημικά στοιχεία του φλοιού απόχτησαν κίνηση, συγχωνεύτηκαν μεταξύ τους και δημιούργησαν τα νερά που κατάκλυσαν, υπό μορφή ραγδαίας βροχής, πάμπολλες μικρές και μεγάλες κοιλότητες του ήδη στερεοποιημένου πλανήτη κι οξυγόνο εκλύθηκε στην ατμόσφαιρα παρέχοντας το “καύσιμο”, που οι “ενώσεις του άνθρακα”, οι ζωντανοί οργανισμοί δηλαδή, θα χρησιμοποιούσαν…
»Στις μέρες μας, η Γη έχει, πια, φτάσει στο κρίσιμο σημείο της εσωτερικής της ψύξης κι αυτό σημαίνει πως ο πυρήνας της έχει χάσει σημαντικό μέρος απ’ τη θερμότητά του. Φανταστείτε μια κάφτρα, που σιγοκαίει αναμμένη επειδή πολύ κοντά της βρίσκεται μια μεγάλη εστία φωτιάς. Αν η φωτιά σβήσει ή μειωθεί η έντασή της, τότε κι η κάφτρα θα πάψει να σιγοκαίει. Ο ήλιος της Γης περνά στην επόμενή του φάση… Σαν αντιστάθμισμα, ο πλανήτης, λεπταίνει το στρώμα του όζοντος που τον περιβάλλει. Το στρώμα του όζοντος “σκίζεται” κατά τόπους κι επιβλαβείς θερμαντικές αχτίνες εισχωρούν στην τροπόσφαιρα."
(Τελευταίο απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Άνιζ - Το ζήτημα της Γης", του Παν. Θ. Τουμάση).
ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ;
Ακολουθεί μια σειρά εκπληκτικών φωτογραφιών, για το περιβάλλον.
(Επόμενη ανάρτηση, εντός λίγων λεπτών. Ανανεώνετε συχνά τη σελίδα).
Verse Monkey!
Ο Δον Κιχώτης και οι Ανεμόμυλοι
"«Ένα λεπτό σημείο διαχωρίζει τις άγριες απ’ τις ήμερες φυλές: Το κατά πόσο, μια ομογενοποιημένη κοινωνία, παρουσιάζεται πρόθυμη και ικανή να συμβιώνει μαζί με μια άλλη ομογενοποιημένη κοινωνία διαμετρικά αντίθετη απ’ την πρώτη. Στη Γη υπάρχουν πολλές μορφολογικές παραλλαγές. Και δεν είναι καθόλου σπάνιο, οι μεν ν’ αποστρέφονται τους δε! Είναι γιομάτη η ανθρώπινη ιστορία από πόλεμους, που γίνηκαν μόνο και μόνο λόγω της διαφορετικότητας!"
(Από το μυθιστόρημα "Άνιζ - Το ζήτημα της Γης", του Παν. Θ. Τουμάση).
ΟΜΩΣ, Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ!
.
Το πόσιμο νερό λιγοστεύει δραματικά και πολλές περιοχές του πλανήτη μας, που μέχρι σήμερα δεν είχαν κανένα πρόβλημα, αύριο ενδέχεται να μεταβληθούν σε ερήμους! Η Κύπρος στις μέρες μας έχει πρόβλημα λειψυδρίας! Πόσοι, εδώ στον ελλαδικό χώρο, αυτό το γνωρίζουμε; Και τι, αλήθεια μπορούν να προσφέρουν οι "ανεμόμυλοι", δηλαδή οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας, στο τεράστιο θέμα της λειψυδρίας; Μήπως μιλάμε για δονκιχωτισμό;
Δημιουργούμε υβριδικούς κινητήρες για τ' αυτοκίνητα. (Ηλεκτροκίνητα και βενζινοκίνητα μαζί). Επεκτείνουμε τις γραμμές των τραμ και του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου. Εξοπλίζουμε με κινητήρες φυσικού αερίου τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η θέρμανση αρχίζει να στηρίζεται περισσότερο στο φυσικό αέριο και δημιουργούνται όλο και περισσότερα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας.
Όμως, θα σώσουμε το νερό, με αυτόν τον τρόπο;
(Επόμενη ανάρτηση εντός λίγων λεπτών. Ανανεώνετε τη σελίδα).
Verse Monkey!
Τα "ζωντανά νησιά"
"»Τα όντα της Κασσιόπης, τ’ αποκαλούμενα “άνθρωποι”, εξερευνούν εδώ και χρόνια το σύμπαν. Μάλιστα, πολύ προτού να φτάσουν στην τωρινή τους εξέλιξη, χαρτογράφησαν με γυμνό μάτι το Γαλαξία. Διψούν να μάθουν κι είναι έτοιμοι ν’ αποδεχτούν την πανσπερμία σαν την πανταχού παρούσα φλόγα της ζωής. Έχουν συνειδητοποιήσει πως “δεν είναι μόνοι” και προσδιορίζουν τα ουράνια σώματα, όχι σαν άψυχα μετέωρα, μα σα ζωντανά νησιά στο νυχτερινό ουρανό τους»."
(Από το μυθιστόρημα "Άνιζ - Το ζήτημα της Γης", του Παν. Θ. Τουμάση).
Η ΓΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΝΗΣΙ ΣΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.
Η Γη μας, είναι ένα απ' τα αναρίθμητα ουράνια σώματα του σύμπαντος. Ο αστρονόμος Δημήτρης Κωτσάκης, σ' ένα βιβλίο του, έδωσε τον τίτλο: "Ένα τρισεκατομμύριο αστέρες", για να μιλήσει για το δικό μας όλο κι όλο γαλαξία, τον αμερικανιστί Milky Way! Φανταστήτε πόσοι ακόμα γαλαξίες υπάρχουν, προκειμένου να προσδιορίσετε με δέος τη δική μας θέση στο Όλον!
Ωστόσο, εμείς, "τα βιαστικά κι ασήμαντα όντα της στιγμής", έχουμε την ευθύνη να δώσουμε πνοή νέας ζωής στον κόσμο μας. Και θα το πετύχουμε μ' ένα μόνο τρόπο: κάνοντας delete όλων μα όλων των επιβλαβών στοιχείων! Είναι μονόδρομος η λύση. Οι ρύποι πρέπει να εκλείψουν πάση θυσία! Σώζουμε το όζον και ομορφαίνουμε το περιβάλλον. Επίσης πρέπει να πολεμήσουμε ενάντια στα μεταλλαγμένα προϊόντα! Γνωρίζετε ότι οι περισσότερες ασθένειες οφείλονται στην κατανάλωση προϊόντων "εκτός εποχής"; Γιατί, δηλαδή, να τρώμε ντομάτα το χειμώνα; Μάς προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο; Οι ασκητές και οι μοναχοί, παρατηρούμε ότι σπάνια ασθενούν! Διότι τρέφονται κατευθείαν από αυτά που τούς παρέχει η φύση! Καλλιεργούν, εν πολλοίς, τα προϊόντα που καταναλώνουν κι ο δεύτερος λόγος για την εξαιρετική τους υγεία είναι η εσωτερική αρμονία που βιώνουν παραμένοντας πιστοί στην Ιδέα τους.
Όχι, λοιπόν, στα μεταλαγμένα προϊόντα, ως πρώτο βήμα για αναβάθμιση των καλλιεργειών και προσανατολισμό τους προς "καθαρές" βιολογικές μεθόδους.
(Επόμενη ανάρτηση εντός λίγων λεπτών. Μην ξεχνάτε, την ανανέωση της σελίδας σε τακτά διαστήματα).
Verse Monkey!
Η Μεγάλη Φυγή
"Στις χιλιετίες που προηγήθηκαν και στα εκατομμύρια χρόνια που ακολούθησαν τη Μεγάλη Μετανάστευση *, η ασταμάτητη και συνεχώς αυξανόμενη διαφυγή της μάζας του πλανήτη στο διάστημα, συντέλεσε στο να μεταφέρονται σ’ απολιθώματα πολλοί μονοκύτταροι – κι όχι μόνο! – αρειανοί οργανισμοί στη Γη. Κάποιοι απ’ τους οποίους, ζωντάνεψαν στ' αρχέγονα νερά των γήινων ωκεανών, αυξήθηκαν και πληθύνανε. Στη συνέχεια ξεβράστηκαν και «λιπάνανε» ζωογονητικά τις στεργιές".
* Σημ. V.M.!, το μυθιστόρημα μιλά για τη μαζική φυγή στ' άστρα των υποθετικών κατοίκων του Άρη, εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια πριν.
(Από το μυθιστόρημα "Άνιζ - Το ζήτημα της Γης", του Παν. Θ. Τουμάση).
ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΗ ΓΗ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΑΣΤΡΑ!
Πρόκειται για το κακό σενάριο! Δηλαδή, εμείς ως είδος να επιβιώσουμε, αλλά ο πλανήτης μας όχι! Και να βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια, να "τραβιέται το χαλί" κάτω απ' τα πόδια μας. Να φθίνει και να εξαφανίζεται βαθμιαία και τρομαχτικά το οικοσύστημα του βιότοπού μας!
Γιατί, υπάρχει και το καλό σενάριο. Να προσπαθήσουμε όλοι για την πλήρη αντιστροφή! Για το ξαναζωντάνεμα του κόσμου μας! Να προσπαθήσουμε από τώρα - επειδή τώρα ΜΠΟΡΟΥΜΕ! Επειδή, ακόμα έχουμε τη δυνατότητα να αντιδράσουμε. Μετά, όταν όλα θα έχουν χειροτερέψει σε απίστευτο βαθμό, θα την έχουμε άραγε τη δυνατότητα αυτή;
Ας, δούμε, λοιπόν, στις επόμενες αναρτήσεις, τι μπορούμε να κάνουμε...
(Επόμενη ανάρτηση εντός λίγων λεπτών. Μην ξεχνάτε να ανανεώνετε τη σελίδα).
Verse Monkey!
Μήπως ο Άρης είχε κάποτε ζωή;
"Ο Άρης, ο Ανού όπως αποκαλούσαν τον αρχικό τους πλανήτη οι κάτοικοί του, δεν ήταν πια κατάλληλος για να διατηρήσει από μόνος του τη ζωή. Και δεν ήταν κατάλληλος, επειδή αντιμετώπιζε τη μοίρα όλων δίχως εξαίρεση των ουράνιων σωμάτων: Το θάνατο… Όταν ένας πλανήτης πεθαίνει, τότε σβήνει από μέσα του το κομματάκι λάβας που απόσπασε – μια φορά κι έναν καιρό – απ’ τον ήλιο του. Ο πυρήνας του συρρικνώνεται. Κι η μάζα του φυραίνει χάνοντας τη δομική της πυκνότητα μαζί με τα ζωοποιητικά της συστατικά. Αυτό γίνεται με δυο τρόπους: Στην αρχή, αργά-αργά, βασανιστικά… Κι ύστερα, απότομα! Ανεξέλεγκτα! Έτσι χάνονται πολιτισμοί και πολιτισμοί στο σύμπαν".
(Από το μυθιστόρημα: "Άνιζ - Το ζήτημα της Γης", του Παν. Θ. Τουμάση).
ΜΗΠΩΣ Ο ΑΡΗΣ ΕΙΧΕ ΚΑΠΟΤΕ ΖΩΗ;
Δεν μπορούμε να το πούμε αυτό με σιγουριά! Ένα μυθιστόρημα έχει το δικαίωμα να χτίζει πάνω σε επιστημονικές υποθέσεις την πλοκή του. Όχι όμως εμείς, αν θέλουμε να καταλήξουμε σε ασφαλές συμπέρασμα...
Αλλά, για δείτε! Πώς θα μοιάζει η Γη μας σε πολύ λίγες χιλιετίες, αν την αφήσουμε απροστάτευτη; Μήπως θα μοιάζει με το σημερινό Άρη; Στις μέρες μας, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι βρέθηκε νερό σε υγρή μορφή στο υπέδαφος του Άρη! Πολύ πρόσφατα μάλιστα, ήρθε και νέα ανακοίνωση ότι "ανιχνεύθηκε μεθάνιο στον Άρη". Μεθάνιο που μάλιστα εκλύεται από το υπέδαφος στην αραιή ατμόσφαιρα σε απειροελάχιστη φυσικά ποσότητα!
Το μεθάνιο το παράγουν, ως γνωστό, οι ενώσεις του άνθακα. Και ενώσεις του άνθρακα, σημαίνει ζωή!...
(Επόμενη ανάρτηση εντός λίγων λεπτών. Μην ξεχνάτε να ανανεώνετε στη σελίδα).
Verse Monkey!
Η Γη γιορτάζει (;)
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...
(Ή, μήπως είναι;)
"«Η Γη πεθαίνει… Όπως όλα τα ουράνια σώματα, έτσι κι η Γη έχει αρχή, μέση και τέλος. Πολλά φυτικά και ζωικά είδη έχουν εκλείψει ή αντικαθίστανται με νέα, μικρότερης βιοδυναμικής. Ήδη, ο πλανήτης διανύει το τελευταίο στάδιο διατήρησης της ανθρώπινης ζωής χωρίς μηχανική παρέμβαση. Αυτό το στάδιο θα διαρκέσει όσο καιρό η τροπόσφαιρα πλησιάζει στ’ ανώτατο σημείο “υπερθέρμανσης”… Στη συνέχεια, θα καταρρεύσει».
Άνιζ
Άνιζ
Διδάκτωρ Μαγνητικής Φυσικής
Πανεπιστήμιο Νερανού"
Πανεπιστήμιο Νερανού"
(Από το μυθιστόρημα "Άνιζ - Το ζήτημα της Γης", του Παν. Θ. Τουμάση).
Σήμερα, Κυρίες και Κύριοι,
Η Γη μας, γιορτάζει! Γιορτάζει όμως, τι; Σήμερα που είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γης, η Γη μας δε φορεί τα γιορτινά της! Αντίθετα, βρίσκεται στην πιο άσχημη φάση της! Οι πάγοι στους πόλους λιώνουν με ταχύτητα που κόβει την ανάσα. Οι ρύποι - στην ατμόσφαιρα και στο υγρό στοιχείο - έχουν εδώ και χρόνια φτάσει σε κριτικό επίπεδο. Η γήινη βιοδυναμική παρουσιάζεται εξαιρετικά εξασθενημένη. Το στρώμα του όζοντος, αν μπορούσαμε να το φωτογραφίσουμε, μοιάζει με κουρελιασμένο πέπλο, το οποίο με δυσκολία πλέον σκεπάζει τον πλανήτη. Αραχνένιος ιστός, έτοιμος να ...εξατμιστεί για πάντα!...
Χρόνια Πολλά, Γη μας! Σήμερα γιορτάζεις!
Άραγε, εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για σένα;
Κυρίες και Κύριοι, καλώς ήρθατε στο απογευματινό, μεγάλο μας αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα της Γης! Προτού πάει η ώρα οχτώ και μισή το βράδυ - οπότε όλοι θα σβήσουμε τα φώτα και θα συμμετέχουμε ενεργά στην παγκόσμια διαμαρτυρία για την καταστροφή του πλανήτη μας - θα έχετε την ευκαιρία, εκτός των κειμένων και των άρθρων που θ' ακολουθήσουν, να δείτε και πλήθος από φωτογραφίες σχετικές με το περιβάλλον! Μάς τις έστειλε ο φίλος του ποιητικού μας Blog, Ποιητής κύριος Νίκος Μπατσικανής και θα αναρτήσουμε όσες προλάβουμε. Τον ευχαριστούμε θερμά.
(Επόμενη ανάρτηση, εντός λίγων λεπτών. Μην ξεχνάτε να ανανεώνετε τη σελίδα! Το Αφιέρωμά μας θα διαρκέσει έως τις 20:00 μ.μ.).
Verse Monkey!
Μεγάλο αφιέρωμα
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
.
Φίλες και Φίλοι, σήμερα στις 18:00 μ.μ., συντονιστείτε μαζί μας! Θα παρουσιάσουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, καθώς και αποσπάσματα από το μυθιστόρημα του Παναγιώτη Θ. Τουμάση "Άνιζ-Το ζήτημα της Γης", που πραγματεύεται το ίδιο θέμα.
Επίσης, καλούμε όλες και όλους εσάς, που θέλετε να συμμετέχετε, να στείλετε το μήνυμά σας - χαιρετισμό, ποίημα ή φωτογραφικό υλικό - στη γνωστή ηλ. διεύθυνση: ptoumassis@gmail.com
και εμείς θα δημοσιεύσουμε, χωρίς λογοκρισία όπως πάντα, και τη ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΦΩΝΗ!
.
Ώρες του Αφιερώματος: 18:00 μ.μ. έως 20:00 μ.μ.
(σε συνεχή ροή)
Παρασκευή, Μαρτίου 27, 2009
Νταϊάνα
«...Σας καλώ να σηκωθείτε και να τηρήσετε ενός λεπτού σιγή
στην μνήμη της Νταϊάνας, πριγκίπισσας της Ουαλίας»...
(Συνεδρίαση του Βρετανικού Κοινοβουλίου της 8ης Σεπτεμβρίου 1997)
Στα νερά του Τάμεση, ο Άγγελος,
έσκυψε να δροσίσει τ’ άσπρα φτερά,
σμαραγδένιο ένα δάκρυ σταλάζοντας.
Τα κορίτσια του Σέργουντ, τα ξωτικά,
πιάστηκαν απ’ το χέρι σε κύκλο χορού,
που μίκρυνε, μίκρυνε, μέχρι
να γίνει το ματσάκι κυκλάμινα που βλέπετε.
Στο παλάτι του Μπάκιγχαμ,
ο δολοφόνος τρίβει τα χέρια του,
την ευγενική, ντροπιάζοντας, ιδέα,
του Στέμματος! Κλάψτε, ω! Σημαίες
μεσίστιες, της Βρετανίας. Η πριγκίπισσα,
κείται νεκρή, σε στολισμένη κλίνη.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com
στην μνήμη της Νταϊάνας, πριγκίπισσας της Ουαλίας»...
(Συνεδρίαση του Βρετανικού Κοινοβουλίου της 8ης Σεπτεμβρίου 1997)
Στα νερά του Τάμεση, ο Άγγελος,
έσκυψε να δροσίσει τ’ άσπρα φτερά,
σμαραγδένιο ένα δάκρυ σταλάζοντας.
Τα κορίτσια του Σέργουντ, τα ξωτικά,
πιάστηκαν απ’ το χέρι σε κύκλο χορού,
που μίκρυνε, μίκρυνε, μέχρι
να γίνει το ματσάκι κυκλάμινα που βλέπετε.
Στο παλάτι του Μπάκιγχαμ,
ο δολοφόνος τρίβει τα χέρια του,
την ευγενική, ντροπιάζοντας, ιδέα,
του Στέμματος! Κλάψτε, ω! Σημαίες
μεσίστιες, της Βρετανίας. Η πριγκίπισσα,
κείται νεκρή, σε στολισμένη κλίνη.
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
http://poetry-greek.webs.com
Ένθα ένθαπερ
Ένθα ένθαπερ αδιάκριτες σκιές συλλέγουν τα στοιχεία.
Εργάτες με περίσσια όρεξη για επιπλέον αργία,
την παραμύθα της Ιθάκης τους λένε τις πρώτες ώρες.
Πιστοί μπιζάρουν στεντόρεια χριστό και παναγία.
Αρειμανίωs καπνίζουν οι ηλιομανείς πάνω στις αιώρες.
Σταυρόλεξο μονολογώντας λύνει ο ασθενής,
παρέα με το φάντασμά του, το τεύχος εφτά εβδομήντα.
Μελαχρινό παιδί πουλάει φωτιά, αυτό χαμογελώντας,
σε πρώην προσωκρατικό που είναι γύρω στα ενενήντα.
Ανά δυάδες νεαροί τις πεταλιές τους κάνουνε
σε περασμένο αιώνα.
Μεσονύκτιος ωκεανός την ίσαλο γραμμή του
ανεβάζει έως τα σημάδια.
Δούκας γητευτής κυριών βιάζει το εγώ του από μικρή ηλικία.
Συμμορία τα άψυχα αλητεύουν στα σκοτάδια.
Στα εννιακόσα έναστρα ένθα λόγο δίνουν οι μοίρες,
ένθαπερ ο τζόκερ τις επροίκησε μ' ένα σεντούκι λίρες.
Επαναστάτης Μάιος με το σφυρί χτυπάει τον ψεύτη,
μολύβι, μέταλλα, χυτά μυαλά ο κέλαδος σφραγίζει.
Σε τόνο απείθαρχο, στα τρία μέτρα τον αναθεματίζει.
Πλάτη γυρνάει ο άγνωστος, απομακρύνεται από την δίνη.
Ένθα οι σκέψεις σαν εξπρές, ένθα ένθαπερ πλησιάζουν, s.o.s.
Του Μιχαήλ Κοσταντίν Κατερίνα
Εργάτες με περίσσια όρεξη για επιπλέον αργία,
την παραμύθα της Ιθάκης τους λένε τις πρώτες ώρες.
Πιστοί μπιζάρουν στεντόρεια χριστό και παναγία.
Αρειμανίωs καπνίζουν οι ηλιομανείς πάνω στις αιώρες.
Σταυρόλεξο μονολογώντας λύνει ο ασθενής,
παρέα με το φάντασμά του, το τεύχος εφτά εβδομήντα.
Μελαχρινό παιδί πουλάει φωτιά, αυτό χαμογελώντας,
σε πρώην προσωκρατικό που είναι γύρω στα ενενήντα.
Ανά δυάδες νεαροί τις πεταλιές τους κάνουνε
σε περασμένο αιώνα.
Μεσονύκτιος ωκεανός την ίσαλο γραμμή του
ανεβάζει έως τα σημάδια.
Δούκας γητευτής κυριών βιάζει το εγώ του από μικρή ηλικία.
Συμμορία τα άψυχα αλητεύουν στα σκοτάδια.
Στα εννιακόσα έναστρα ένθα λόγο δίνουν οι μοίρες,
ένθαπερ ο τζόκερ τις επροίκησε μ' ένα σεντούκι λίρες.
Επαναστάτης Μάιος με το σφυρί χτυπάει τον ψεύτη,
μολύβι, μέταλλα, χυτά μυαλά ο κέλαδος σφραγίζει.
Σε τόνο απείθαρχο, στα τρία μέτρα τον αναθεματίζει.
Πλάτη γυρνάει ο άγνωστος, απομακρύνεται από την δίνη.
Ένθα οι σκέψεις σαν εξπρές, ένθα ένθαπερ πλησιάζουν, s.o.s.
Του Μιχαήλ Κοσταντίν Κατερίνα
Προσευχή
Είπα να στείλω το νου μου ψηλά
μιας κι η ψυχή μου είχε διψάσει...
Στον ουρανό να βρει λίγη δροσιά,
λίγη βροχή να ξεδιψάσει.
Μα ήταν ξερά τα σύννεφα, στυφά
κι όλη μου η φόρα είχε κοπάσει.
Αλλά πριν πέσω πάλι χαμηλά,
τόνα Σου χέρι μ' είχε πιάσει.
Για μένα, ίσως, σωπαίναν μυστικά,
τα πράγματα του κόσμου, η πλάση...
Δεν ήθελα να 'ρθώ στη γη ξανά
και τους δικούς μου είχα ξεχάσει.
Κι όμως! Ήμουνα τόσο χαμηλά
κι ας είχα τόσο ξεδιψάσει.
Μπρος στα δικά σου μέτρα και σταθμά,
που ποτέ ο νους μου δε θα φτάσει.
Του Θανάση Μαλεζά
(Μεταγραφή από τα κεφαλαία στα μικρά). V.M.!
μιας κι η ψυχή μου είχε διψάσει...
Στον ουρανό να βρει λίγη δροσιά,
λίγη βροχή να ξεδιψάσει.
Μα ήταν ξερά τα σύννεφα, στυφά
κι όλη μου η φόρα είχε κοπάσει.
Αλλά πριν πέσω πάλι χαμηλά,
τόνα Σου χέρι μ' είχε πιάσει.
Για μένα, ίσως, σωπαίναν μυστικά,
τα πράγματα του κόσμου, η πλάση...
Δεν ήθελα να 'ρθώ στη γη ξανά
και τους δικούς μου είχα ξεχάσει.
Κι όμως! Ήμουνα τόσο χαμηλά
κι ας είχα τόσο ξεδιψάσει.
Μπρος στα δικά σου μέτρα και σταθμά,
που ποτέ ο νους μου δε θα φτάσει.
Του Θανάση Μαλεζά
(Μεταγραφή από τα κεφαλαία στα μικρά). V.M.!
Χρονοφαντασία
Σταγόνες από νύχτα στο μετωπό σου,
δύο βήματα και πέρασες την πύλη,
σοκάκι αδειανό το μετράς,
κλειστά παντζούρια υγρασία ορατή.
«Γερμανική» ώρα φτάνεις στην νότια γωνία,
γυαλίζουν τα μάτια σου τώρα,
φυσάς πνοή στο μέταλλο,
ουρλιάζοντας καταπίνεις την ψυχή σου.
Σκληροπυρηνικός ήχος το μυαλό σου μεθάει
ταξιδιώτη μου, κάτω από τον ουρανό όλα.
Κάπνα γλυκειά, γυναικεία ανάσα, πάντα τα αναζητούσες,
ανατριχιάζει το κορμί σου, φιλμ ασπρόμαυρο η ζωή σου.
Πέρασε τα δάχτυλα στα μαλλιά σου,
πλάνεψε το βλέμμα σου στον ορίζοντα,
πιές ανέμους και θύελλες,
κάρφωσε στον ήλιο κεραύνους, πάτα βουνά και ερήμους.
Αέναος κοσμοφύλακας, σχίζοντας τους αιώνες σου
μέχρι να ερθεί το τέλος.
Του Μιχαήλ Κοσταντίν Κατερίνα
δύο βήματα και πέρασες την πύλη,
σοκάκι αδειανό το μετράς,
κλειστά παντζούρια υγρασία ορατή.
«Γερμανική» ώρα φτάνεις στην νότια γωνία,
γυαλίζουν τα μάτια σου τώρα,
φυσάς πνοή στο μέταλλο,
ουρλιάζοντας καταπίνεις την ψυχή σου.
Σκληροπυρηνικός ήχος το μυαλό σου μεθάει
ταξιδιώτη μου, κάτω από τον ουρανό όλα.
Κάπνα γλυκειά, γυναικεία ανάσα, πάντα τα αναζητούσες,
ανατριχιάζει το κορμί σου, φιλμ ασπρόμαυρο η ζωή σου.
Πέρασε τα δάχτυλα στα μαλλιά σου,
πλάνεψε το βλέμμα σου στον ορίζοντα,
πιές ανέμους και θύελλες,
κάρφωσε στον ήλιο κεραύνους, πάτα βουνά και ερήμους.
Αέναος κοσμοφύλακας, σχίζοντας τους αιώνες σου
μέχρι να ερθεί το τέλος.
Του Μιχαήλ Κοσταντίν Κατερίνα
Advocatus Diaboli
Καλημέρα, μικρή μου Λώρα! Κοιμήθηκες
καλά το βράδυ; Και τούτο το κατάλευκο φόρεμα;
Πού θα πας πρωί-πρωί; Σήμερα
δεν έχει σχολείο! Μα, τι λέω; Τώρα κατάλαβα...
Κανόνισες ραντεβού!
Πρέπει να προσέχεις, καλή μου, στο ραντεβού.
Πες μου, ποιος είναι; Τι; Δεν κανόνισες ραντεβού;
Ο δάσκαλός σου, μού μίλησε για τον Πίτερ.
Δεν τον ξέρεις τον Πίτερ; Νόμιζα πως ήταν
ο Πίτερ. Τέλος πάντων. Να προσέχεις...
Ο δάσκαλός σου, μού είπε πως τελευταία στο σχολείο
είσαι απρόσεκτη. Και πως οι βαθμοί σου
πέφτουνε συνεχώς. Ξέρω, σού γίνομαι δυσάρεστος,
μα είν' η αλήθεια. Της Χέλεν οι βαθμοί
ανεβαίνουν. Θα πάψεις να συναγωνίζεσαι τη Χέλεν;
Πού το πας το δαχτυλίδι; Τώρα, σε είδα,
που άνοιξες το κομοδίνο και πήρες το δαχτυλίδι.
Και τι βιασύνη κι αυτή! Θα σε μαλώσει
η μαμά σου, το ξέρεις; Φεύγεις; Δεν πιστεύω
να μού θύμωσες; Σ' αγαπώ μικρή μου... Καλημέρα!
Του Στίβεν Αντωνόπουλου
καλά το βράδυ; Και τούτο το κατάλευκο φόρεμα;
Πού θα πας πρωί-πρωί; Σήμερα
δεν έχει σχολείο! Μα, τι λέω; Τώρα κατάλαβα...
Κανόνισες ραντεβού!
Πρέπει να προσέχεις, καλή μου, στο ραντεβού.
Πες μου, ποιος είναι; Τι; Δεν κανόνισες ραντεβού;
Ο δάσκαλός σου, μού μίλησε για τον Πίτερ.
Δεν τον ξέρεις τον Πίτερ; Νόμιζα πως ήταν
ο Πίτερ. Τέλος πάντων. Να προσέχεις...
Ο δάσκαλός σου, μού είπε πως τελευταία στο σχολείο
είσαι απρόσεκτη. Και πως οι βαθμοί σου
πέφτουνε συνεχώς. Ξέρω, σού γίνομαι δυσάρεστος,
μα είν' η αλήθεια. Της Χέλεν οι βαθμοί
ανεβαίνουν. Θα πάψεις να συναγωνίζεσαι τη Χέλεν;
Πού το πας το δαχτυλίδι; Τώρα, σε είδα,
που άνοιξες το κομοδίνο και πήρες το δαχτυλίδι.
Και τι βιασύνη κι αυτή! Θα σε μαλώσει
η μαμά σου, το ξέρεις; Φεύγεις; Δεν πιστεύω
να μού θύμωσες; Σ' αγαπώ μικρή μου... Καλημέρα!
Του Στίβεν Αντωνόπουλου
Έβδομη μέρα
Αίμα περιστεριού.
Υγρή φωνή, ευχή.
Αγαλματένιος μελανόλευκος.
Σταυρόαριθμέ μου δεν έχω ανάσα.
Παγωμένο είναι μου, κλείνω το τέλος μου.
Εσείς παιδιά τρελά, μεθυσμένα,
αφήστε χώρο στις ψυχές.
Σπασμένα τύμπανα, ποιός δεν με ακούει;
Αλλοίμονο.
Μα τον πλούσιο δρόμο! Έβδομη μέρα ήταν.
Φουρτουνιασμένα κύματα γιατί δεν σας φοβάμαι;
Βιάστηκες να με καλέσεις, μα είδες, ήρθα.
Άγγελοι ψάλλουν ακατανόητα.
Μελώνουν γελαστά πίνοντας σοδεία τ΄ ουρανού.
Πυρκαγιά καίει στις φλέβες μου,
αδερφέ μου δεν κοιμάμαι,
μονάχα άνθη αμυγδαλιάς
βρέχουν το προσωπό μου.
Νιώθω ότι γυρίζω σπίτι μου
την μέρα της γιορτής μου.
Πλήθος χελιδόνια ανεμοπορούν
φέρνοντας τ΄ονειρό μου.
Του Μιχαήλ Κοσταντίν Κατερίνα
Υγρή φωνή, ευχή.
Αγαλματένιος μελανόλευκος.
Σταυρόαριθμέ μου δεν έχω ανάσα.
Παγωμένο είναι μου, κλείνω το τέλος μου.
Εσείς παιδιά τρελά, μεθυσμένα,
αφήστε χώρο στις ψυχές.
Σπασμένα τύμπανα, ποιός δεν με ακούει;
Αλλοίμονο.
Μα τον πλούσιο δρόμο! Έβδομη μέρα ήταν.
Φουρτουνιασμένα κύματα γιατί δεν σας φοβάμαι;
Βιάστηκες να με καλέσεις, μα είδες, ήρθα.
Άγγελοι ψάλλουν ακατανόητα.
Μελώνουν γελαστά πίνοντας σοδεία τ΄ ουρανού.
Πυρκαγιά καίει στις φλέβες μου,
αδερφέ μου δεν κοιμάμαι,
μονάχα άνθη αμυγδαλιάς
βρέχουν το προσωπό μου.
Νιώθω ότι γυρίζω σπίτι μου
την μέρα της γιορτής μου.
Πλήθος χελιδόνια ανεμοπορούν
φέρνοντας τ΄ονειρό μου.
Του Μιχαήλ Κοσταντίν Κατερίνα
